پرونده هسته‏ای ایران :: محراب اندیشه

۹ مطلب با موضوع «تحلیل‏های سیاسی :: پرونده هسته‏ای ایران» ثبت شده است

برجام چه بماند چه نماند، تحریم ها باز خواهند گشت


در حالی آمریکا، ایران را به اتهام نقش آفرینی در وقایع 11سپتامبر به پرداخت بیش از 21 میلیارد دلار محکوم کرده که سلطنت طلب ها و وابستگانِ رژیم پهلوی نیز نه 10تا و 100 تا که 3هزار و 700 پرونده علیه کشورمان در ایالات متحده تشکیل داده اند! با این حساب انگار اگر اندکی دیگر پیش برویم نه تنها به واسطه ی پول های بلوکه شده مبلغی طلبکار نخواهیم بود، بلکه چیزی هم به آمریکا بدهکار می شویم!! به این خصومت ورزی ها البته باید افزود تحریم های جدید آمریکا را که برخی شان در همان روز اجرایی شدن برجام صادر شد و هر روز خبری جدید از آنها به گوش می رسد. اینها همه تازه در شرایطی است که دموکرات ها روی کار هستند. باید دید اگر جمهوری خواهانِ تندرو که وعده ی پاره کردن برجام را داده اند، روی کار بیایند، دیگر چه می خواهد بشود!

آمریکا

آمریکایی ها از اول هم دلشان به حال ما نسوخته بود. آنها دیروز دنبال مهار ایران بودند؛ امروز نیز هستند. جنگ  جنگ است؛ تنها تاکتیک ها عوض می شود. در میانه ی جنگ بدترین وضعیت وقتی است که با دست خود چیزی را امضاء کرده باشی که بتوانند با اتکاء به همان بر علیهت اقامه ی دعوا کنند. سندهای سست، قابل تفسیر یا تأویل و متن های قابل مناقشه ای که یک کشور خود بدان تن داده باشد، اصلی ترین مجرای آسیب پذیری را فراهم می آورند. متأسفانه و سوگمندانه باید گفت برخی از شیطنت های طرف آمریکایی ریشه در نواقص متن برجام و قطعنامه ی شورای امنیت دارد و درست از همین روست که وقتی آمریکایی ها مصادیق جدیدی از تحریم های باقیمانده را به فهرست تحریم می افزایند، دولتمردان ایران ناگزیند اعلام کنند اینها نقض برجام نیست بلکه خلاف "روح" برجام است! به این ترتیب ما هم چوب را خورده ایم و هم پیاز را.


*انواع و اقسام شیطنت های آمریکایی در چند ماه اخیر

در یک تقسیم بندی کلی می توان شیطنت های آمریکا را در چهار سرفصل مورد توجه قرار داد. سرفصل نخست، بابی است که تحت عنوان غرامت گیری و جریمه ستاندن از کشورمان موضوعیت پیدا کرده است. دومین سرفصل، تحریم های مصداقی جدید هستند که با اتکاء به ساختارهای بر جا مانده از تحریم های سابق جعل می شوند و شمولیت آن تحریم ها را در واقع هر روز بیش از پیش گسترش می دهند. سومین سرفصل، تحریم های ساختاری جدید هستند که از اساس به منزله ی ایجاد ساختارهایی جدید و نو برای تحریم باید به آنها نگریست. سرفصل چهارم اما شیطنت ها و فضاسازی هایی است که اجازه نمی دهد از همان رفع تحریم ها نیز ایران بهره های کافی را ببرد. یا در بازگشت تعهدات مالی تعلل می شود و یا شرایط به گونه ای رقم می خورد که بسیاری از شرکت ها رقبتی به معامله با ایران نداشته باشند. در واقع آمریکایی ها تلاش می کنند بی آنکه متهم شوند، اجازه ندهند ایران حتی از مزایا و آورده های باقیمانده ی برجام بهره گیرد. در ادامه به تفصیل بیشتری هر یک از این سرفصل ها را از نظر می گذرانیم و به حسب ضرورت به منشأ قانونی آن اشاره می کنیم. در نهایت نیز فرجام این روند را مورد بررسی قرار می دهیم.


1-ماجرای غرامت گیری و جریمه ستانی

سال 1983 بمب گذاری ای در محل اسکان سربازان آمریکایی در لبنان رخ داد که در نتیجه ی آن ۲۴۱ نظامی آمریکایی و ۵۸ نظامی فرانسوی کشته شدند. اگر چه ایران هرگونه دست داشتن در این حمله به تجاوزگران آمریکایی را رد کرده اما آمریکا همچنان ایران را متهم می داند. در خصوص این پرونده ایران به پرداخت 1.75 میلیارد دلار محکوم شده است.

بمب‌گذاری سال 1996 میلادی در برج‌های الخبر نیز از جمله پرونده های ادعایی علیه ایران است. در جریان این بمب گذاری 19نظامی آمریکایی کشته و حدود 400 تن زخمی شدند. مبلغ این غرامت 250میلیارد دلار اعلام شد. دست داشتن در این بمب گذاری نیز از سوی ایران رسماً تکذیب شده است. بلومبرگ طی گزارشی تصریح کرد اوباما و کنگره بر سر دریافت غرامت 2 میلیارد دلاری از ایران بابت حوادث بمب گذاری لبنان و عربستان از ایران توافق کرده اند.

ماجرای گروگان گیری سفارت آمریکا در ایران از دیگر موارد اتهامی به شمار می آید. یک نماینده ی کنگره مبلغ این غرامت را 300 میلیون دلار اعلام کرده است. البته گفته می شود از آنجا که ایران در قرارداد الجزایر خسارت پرداخت کرده، مواردی از این دست دیگر ارتباطی با ایران ندارد و طرف حسابِ مدعیان آمریکایی، دولت آمریکاست.

به این فهرست باید پرداخت غرامت به قربانیان برخی حملات تروریستی دیگر مانند انفجارهای سال ۱۹۸۸ نایروبی(کنیا) و دارالسلام(تانزانیا) را افزود.

جدیدترین غرامت تراشی برای ایران به جهت اتهام دخیل بودن در ماجرای 11سپتامبر است. رقم غرامت تعیین شده بیش از 21 میلیارد دلار اعلام شده است. حسین جابری‌انصاری سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان، این حکم غیابی را ظالمانه، مضحک و بی‌معنا توصیف کرد. متهم قلمداد کردن ایران در حالی است که پس از حادثه 11 سپتامبر در سال 2001، جورج بوش و کنگره کمیسیونی تشکیل دادند که این کمیسیون در نهایت گزارشی 600 صفحه‌ای در خصوص این حادثه منتشر کرد. در هیچ قسمت از این گزارش که آن را باید حاصل مشارکت دولت و کنگره آمریکا قلمداد کرد، ایران مقصر دانسته نشده بود. در میان متهمان حادثه هم حتی نام یک ایرانی وجود نداشت.

به این ترتیب هر اتفاق یا انفجاری در جهان رخ دهد، باید احتمال داد که دادگاه های آمریکایی هوس کنند غرامتشان را از ایران بگیرند. در حال حاضر چنانکه گفته شد 3هزار و 700 پرونده علیه کشورمان در ایالات متحده از سوی سلطنت طلبان و وابستگانِ رژیم پهلوی تشکیل شده است. مشخص نیست مجموع این دعاوی چقدر غرامت متوجه ایران خواهد کرد و چه میزان از غرامت های تعیین شده از محل دارایی های بلوکه شده ی ایران کسر خواهد شد. اینکه چه میزان از این اتهامات در نهایت توسط دولت آمریکا و نهادهای قانونی این کشور به رسمیت شناخته شود نیز مشخص نیست. آنچه مشخص است، این است که بساط غرامت گیری در آمریکا به راه افتاده است.


2-تحریم های مصداقی جدید

موارد متعددی که در آن آمریکا افراد و شرکت های جدیدی را به فهرست تحریمیِ گذشته می افزاید، از جمله تحریم های مصداقی جدید به شمار می آیند. آمریکا از این طریق با اتکاء به تحریم های قبلی تلاش می کند بار دیگر سیطره ی تحریمی خود را علیه ایران افزایش دهد.

به عنوان نمونه وزارت خزانه‌داری آمریکا 2 تبعه انگلیسی، ۲ شرکت در انگلیس، دو شرکت در امارات متحده عربی و دو شرکت ایرانی با نام‌های صنایع شهید موحد و صنایع شهید نوری را به اتهام همکاری با هواپیمایی ماهان و برنامه موشکی ایران و بر اساس دستور اجرایی شماره ۱۳۲۲۴ تحریم کرد.

وزارت خزانه‌داری امریکا همچنین 11 فرد و نهاد را به اتهام همکاری در توسعه برنامه موشک بالستیک ایران تحریم کرد. افراد و یا شرکت‌هایی که در فهرست جدید تحریم‌های ایران قرار گرفتند عبارتند از: 1. سید مهدی فرحی 2. رحیم رضا فرقدانی 3. سید محمد هاشمی 4. سید جواد موسوی 5. سید میر احمد نوشین 6. حسین پورنقشبند 7. مینگفو چن (شهروند اهل کشور چین) 8. شرکت لند آنهوی 9. شرکت بازرگانی کاندید جنرال 10. شرکت بازرگانی مبروکه 11. همچنین اطلاعات مربوط به "مهرداد کتابچی" که پیش از این در فهرست تحریم‌ها قرار داشت به روز رسانی شد.

حسین جابری انصاری، سخنگوی وزارت خارجه کشورمان در واکنش به تحریم های جدید آمریکا گفت:«برنامه موشکی ایران ارتباطی با توافق برجام نداشته و ناقض قطعنامه ٢٢٣١ شورای امنیت نیست. این برنامه اهدافی کاملاً دفاعی داشته و هیچ اقدامی قادر نخواهد بود جمهوری اسلامی را از حقوق مشروع و قانونی اش برای تقویت بنیه دفاعی و امنیت ملی خود محروم کند. دولت جمهوری اسلامی ایران بر اساس دستور صریح مورخ 10 دی 1394 رئیس جمهور محترم به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح به هر اقدام مداخله جویانه ی آمریکا علیه برنامه های دفاعی اش با تقویت توان دفاعی موشکی خود پاسخ خواهد داد.»


3-تحریم های ساختاری جدید

آمریکا در کنار توسعه ی دامنه ی تحریم های قبلی، درصدد ایجاد محدودیت های مختلف و تحریم های ساختاری جدید نیز برآمده است. در این زمینه می توان به عنوان نمونه به سه طرح ارائه شده از سوی نمایندگان جمهوری‌خواه یعنی برَد شِرمَن ، دِوین نونز و  پیتر روسکام به منظور تحریم سپاه پاسداران و محدودسازی فعالیت اقتصادی آن به کنگره آمریکا ارائه شده است.

آمریکا نه تنها به هیچ وجه برای خود محدودیتی برای وضع تحریم های جدید در حوزه های حقوق بشر، نظامی و مانند اینها نمی بیند، بلکه معتقد است پس از مهار قدرت هسته ایِ ایران، اکنون نوبت مهار قدرت نظامی آن است. در خاورمیانه باید اسرائیل قدرت منطقه ای باشد و آمریکا از هیچ کمکی به او که کلاهک های هسته ای نیز در اختیار دارد، مضایقه نمی کند. در مقابل اما ایران اگر قدرت نظامی خود را برای حفظ توان پیشگیرانه اش در مقابل حملات احتمالی دشمن توسعه دهد، متهم قلمداد می شود. خاورمیانه باید یک قدرت برتر داشته باشد و آن اسرائیل است. پس از این باید ترکیب و مدل کشورهای منطقه نیز عوض شود و طرح خاورمیانه ی جدید برای ایجاد ساختاری لی لی پوتی در منطقه به اجرایی درآید. وقتی افق، این است، هر تلاشی برای محدود کردن و به زانو درآوردن ایران عقلایی است. ایران باید توانمندی های خود را که تا پیش از این مانع دست اندازی دشمن به سرزمینش بود، کنار بگذارد و با عدم حمایت از حزب الله و فلسطین به سمتی پیش برود که جنگ به مرزهایش کشیده شود. پس از آن ایجاد تغییرات بنیادی تر در ایران چندان دشوار نخواهد بود. در واقع یک برنامه ی گام به گام در خصوص در حال اجرایی شدن است. نتایجی در زمینه ی مهار توان هسته ای ایران حاصل شده. اکنون نوبت برداشتن گام های بعدی این پروژه است.


4-سایر شیطنت ها و فضاسازی ها

آنچه گفته شد تمام خصومت ورزی های آمریکا نیست. آمریکا با حاشیه سازی ها و فضاسازی هایش مانع شکل گیری مناسبات اقتصادی جدی بین کشورهای مختلف با ایران است. ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا در سخنانی در موسسه تحقیقاتی ویلسون در واشنگتن تصریح کرد:«کسانی که می خواهند با ایران روابط اقتصادی داشته باشند باید با چشمان کاملاً باز وارد عمل شوند و به گزینه هایی همانند احتمال بازگشت پذیری تحریم ها و امثال آن توجه داشته باشند. آنها باید بدانند که اگر تحریم ها بازگشت پیدا کنند، سرمایه گذاری بزرگی انجام نخواهد شد.»

وزارت امور خارجه آمریکا نیز با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد:«از آنجایی که خطرات دستگیری و بازداشت شهروندان آمریکایی به ویژه شهروندان دارای تابعیت دوگانه در ایران همچنان بالا است، شهروندان آمریکایی باید از سفر به این کشور پرهیز کنند.»

ماجرای بی‌اعتبار کردن روادید مسافران به ایران از دیگر پرده های روشن خصومت ورزی آمریکا بوده است. قبل از برجام دیگر خبری از این مسائل نبود. مطابق مصوبه کنگره شهروندان 38 کشوری که برای ورود به آمریکا از معافیت ویزایی برخوردارند اگر از مارس 2011به بعد به چهار کشور ایران، عراق، سوریه و سودان سفر کرده باشند، ملزم به دریافت روادید برای ورود به این کشور هستند و دیگر نمی توانند از معافیت ویزایی استفاده کنند.

ظریف تصریح کرد:«اگر در آمریکا عین قانون مصوبه کنگره رفتار شود، حتماً نقض برجام خواهد بود.» اگر چه با اعتراض رسمی ایران، محدودیت های برای این قانون در نظر گرفته شد اما هیچ گاه اصل این قانون در خصوص ایران کنار نرفت. در واقع آمریکا تمام تلاش خود را برای ایجاد ساختارهای فشار جدید علیه ایران به کار بسته و تنها در مواردی که صدای اعتراض مسئولین کشورمان بلند می شود، استثناء هایی موقتی بر سر این ساختارهای جدید اعمال می کند که اولاً این استثناء ها تمام اثرگذاری آن قانون را نفی نمی کند و ثانیاً هیچ الزامی وجود ندارد که رئیس جمهورهای بعدی آمریکا نیز به این استثناء کردن ها پایبند باشند.

در آمریکا حتی کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، طرح دشوار کردن رفع تحریم‌های آمریکا علیه ایران را تصویب و برای رأی‌گیری مجدد، به صحن اصلی مجلس ارجاع داد. این طرح کاستن از اختیارات دولت آمریکا برای رفع تحریم‌ها علیه ایران را مورد نظر داشت.


*فرجام شیطنت های آمریکایی

اعضای مجلس نمایندگان آمریکا طرحی را با عنوان "طرح عدم تحمل اقدامات تروریستی" به تصویب رساندند که تصریح می کند:«هیچ بندی در برجام، توانایی کنگره برای وضع تحریم‌های بیشتر جهت مقابله با فعالیت‌های تروریستی، نقض حقوق بشر و فعالیت‌های موشک بالیستیک ایران را محدود یا مخدوش نمی‌کند.»

این در حالی است که رهبرانقلاب در شرط هایی که برای پذیرفتن برجام از سوی کشورمان اعلام کردند، تصریح فرمودند:«در سراسر دوره‌ی هشت‌ساله، وضع هرگونه تحریم در هر سطح و به هر بهانه‌ای (از جمله بهانه‌های تکراری و خودساخته‌ی تروریسم و حقوق بشر) توسّط هر یک از کشورهای طرف مذاکرات، نقض برجام محسوب خواهد شد و دولت موظّف است طبق بند ۳ مصوّبه‌ی مجلس، اقدامات لازم را انجام دهد و فعّالیّت های برجام را متوقّف کند.»

سیاست اوباما در خصوص ایران سیاست "دستکش مخملی و دست چدنی" بوده است. این سیاست البته در تاکتیک ها با آنچه جورج بوش دنبال می کرد و با آنچه جمهوری خواهان در انتخابات آمریکا نویدِ آن را می دهند به کلی متفاوت است اما در استراتژی یک هدف بلندمدت را دنبال می کند و آن هم مهار ایران است. روند عملکرد همین دولتِ کنونیِ آمریکا بعد از برجام نیز نشان داده چه آینده ای فراروی ما قرار خواهد گرفت. حتی اگر جمهوری خواهانِ تندرو بر سر کار نیایند و چهره ای چون اوباما بر سر کار باشد، باز هم دایره و گستره ی تحریم ها توسعه خواهد یافت و تمامی آنچه به عنوان رفع تحریم ها در ماجرای توافق هسته ای مطرح شد، این بار در قالب تحریم های نظامی و حقوق بشری و مقابله با تروریسم بار دیگر وضع خواهد گردید. هدف دشمن، مهار ایران است و نباید فراموش کنیم برجام از نگاه بسیاری از سیاستمداران آمریکایی گامی حداقلی در این راه قلمداد می شود و درست از همین روست که چهره ای چون ترامپ، پاره کردن برجام را وعده می دهد. این گام حداقلی، آغاز پروژه ی مهار نرم ایران است. این پروژه یقیناً ادامه خواهد یافت. ایران اسلامی نیز از آنجا که نمی تواند از توان نظامی خود بگذارد یا با عدم حمایت از حزب الله لبنان و فلسطین و... ضمن زیر پا گذاشتن اصول دینی اش، اجازه دهد جنگ به پشت مرز خاکی مان برسد، ناگزیر باید تحریم های جدید را تحمل کند.

دو راه فراروی ایران قرار دارد. یا از فرصت طلایی کنونی به گونه ای بهره می برد که کارآمدی تحریم ها را به کلی منتفی کند، یا آنکه با تدوام غفلت راه را برای نابودی جمهوری اسلامی فراهم می کند. مسیر اول از اتکاء به توان داخلیف خودباوری، تقویت تولید ملی و اقتصاد مقاومتی می گذرد. مسیر دوم اما ساده لوحی در نسبت با غرب و چشم دوختن به صدقه و ترحم دشمن را تجربه می کند؛ تجربه ی تلخی که جبران آن ناممکن خواهد بود.

۹۵/۰۴/۱۵ موافقین ۰ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۲)

- پادکست طوفانی از سخنرانی حاج سعید قاسمی: غیرت همت

دریافت
عنوان: غیرت همت
حجم: 7.8 مگابایت

- پادکست توپ از سخنرانی حجت الاسلام پناهیان: وقت شمردن انگشتای دسته!

دریافت
عنوان: وقت شمردن انگشتان دست
حجم: 7.39 مگابایت

۹۴/۰۵/۲۶ موافقین ۴ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۰)

جزوه "توافق خطرناک" الحمدلله در 89 صفحه آماده شده است. این جزوه حاوی بحث هایی در خصوص روند و چرایی شکل گیری مذاکرات با آمریکا، علت موافقت رهبر انقلاب با مذاکرات، نقدهایی بر فضای شکل گیری توافق و نیز  ایرادات وارد به توافق وین است. جزوه توافق خطرناک حکایت منازعه ای است که میان آمریکا و ایران کلید می خورد و رهبر انقلاب و اوباما هر یک می کوشند در آن بازی را به نفع خود مدیریت کنند. این جزوه توضیح می دهد چگونه با اشتباهات دولتمردان بازی باخت - باختی که رهبر انقلاب برای آمریکا طراحی کرده بود به بازی باخت - باخت برای ایران تبدیل شده و نیز راه برون رفت از این شرایط چیست. این جزوه گرداوری خوبی از نقدهای کارشناسان به توافق وین و قطعنامه 2231 دارد.

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: توافق خطرناک؛ در میانه‏ی جنگی سهمگین
حجم: 1.9 مگابایت


نشریه مواضع شخصیت ها نیز نشریه ای است که مواضع چهره های مختلف را در خصوص توافق وین روایت می کند. این نشریه به صورت تک برگی آماده شده و در قطع آ3 برای چاپ مناسب است.

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: نشریه مواضع شخصیت ها راجع به توافق وین
حجم: 1.23 مگابایت

جزوه زیر با عنوان آنچه دادیم و آنچه گرفتیم تهیه شده است:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: توافق وین؛ آنچه دادیم و آنچه گرفتیم/علی خلیلی
حجم: 728 کیلوبایت


جزوه زیر با عنوان از بیانیه لوزان تا توافق وین تهیه شده است:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: از بیانیه لوزان تا توافق وین/دکتر هادیان
حجم: 809 کیلوبایت

دو نشریه در قطع آ5 پشت و رو که به طور خلاصه درباره توافق توضیح می ده:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: پاسخی بر پرسش های اصلی در باب توافق هسته ای
حجم: 3.93 مگابایت


دریافت
عنوان: توافق خوب - توافق بد
حجم: 3.43 مگابایت

نشریه دوستان دانشگاه تهران با عنوان "اسب تروای گاوچران ها" به ماجرای عراق و بازرسی های آژانس و شورای امنیت در عراق اشاره می کند و اینکه این گزارش ها چگونه در اختیار آمریکایی ها قرار گرفت تا زمینه ساز حمله شود. این نشریه مستندات خواندنی و جالبی از کتاب خاطرات البرادعی را فهرست کرده است. این نشریه در قطع آ3 طراحی شده:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: نشریه اسب تروای گاوچران ها
حجم: 262 کیلوبایت


۹۴/۰۵/۲۴ موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۳)

امروز مثل فضای انتخابات باید به صورت منسجم در صحنه باشیم. همین که رهبر انقلاب دو بار در جریان مذاکرات هسته ‏ای تأکید می‏کنند:«اما لازم است ملت بیدار باشد، اما لازم است ملت بیدار باشد»، یعنی هوشیاری در این صحنه کلیدی است؛ و کسی که ندای ولیّ را نشنود و نپرسد که چه رخ داده و می‏ دهد؛ نمی ‏تواند شعار بدهد:«ما اهل کوفه نیستیم؛ علی تنها بماند.»

"اما لازم است ملت بیدار باشد"، یعنی فرد فرد ملت باید روند مذاکرات را پیگیری و تحلیل کند. به بیان رهبری یعنی:«بداند چه اتّفاقی دارد می ‏افتد [تا] بعضی از تبلیغاتچی ‏های مواجب ‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچی‏ های بی ‏مزد و مواجب - از روی ساده ‌لوحی - نتوانند افکار عمومی را گمراه کنند.» یعنی این خطر هست که تبلیغات دشمن یا ساده ‏لوحیِ برخی افراد، مسیر را به سوی دیگری بکشاند. یعنی این صحنه حساس است و بیداری در آن شرط و تعیین ‏کننده.

طی این چند روز دوستان مختلف و سایت‏ هایی مثل رجانیوز زحمات زیادی کشیدند و تحلیل های زیادی منتشر شده. لازم است تولید محتوا اولاً در لایه ی خواص و در قالب مقالات تحلیلی، جزوات مدوّن و مانند آن و ثانیاً در لایه ی عمومی و در قالب نشریات منظم، کف دستی، عکس ها و طرح های قابل استفاده در اینستاگرام و تلگرام و واتس آپ و... به صورت جدّی تر سامان پیدا کند، شبکه های تولید محتوا به هم وصل شوند و برای توزیع گسترده تر محتوا در اجتماعات و در فضای مجازی تدابیر جدّی تری اندیشیده شود.

تبلیغات خیابانی انتخابات

باید فضای عمومی از آنچه در جریان است آگاه شود و به مسئولین مربوطه آلارم دهد. باید کاری کنیم مردم متوجه شرایط باشند و شروع کنند به حرف زدن. همه ی اقشار، تشکل ها و گروه ها باید به دور از فضاهای هیجانی از طرق مختلف مثل بیانیه، طومار، واکنش نشان دادن در تشییع شهدا و... موضع بگیرند. باید روزی 10 تا بیانیه در کشور منتشر شود. تشکل های استانی از نمایندگانشان مطالبه کنند.در کنار راه هایی که برای ارتباط گیری و صحبت با مسئولین لازم است دیده شود، باید کاری کرد که نمایندگان مجلس احساس نکنند موافقت با توافق یک مطالبه ی عمومی است و اگر نمایندگان موافقت نکنند، جایگاه خود را از دست خواهند داد. برعکس باید متوجه شوند مطالبه ی مردم بررسی جدّی متن توافق و رفع امکان سوء استفاده و از بین بردن عقب نشینی های نادرست است.

به شدت لازم است ادبیات مردمی تولید کنیم. انتقال برخی پیچیدگی ها به مردم دشوار است. باید راه هایی برای مجاب کردن 5 دقیقه ای و 3 دقیقه ای مردم پیدا کنیم.

انتخابات

انتخابات مجلس

مثلا یک نگاهی که وجود دارد این است که برای در میان گذاشتن توافق با مردم و حتی حزب اللهی ها اول میخ را جایی کوبیم که هیچ شک و تردیدی در آن ایجاد نمی شود. رهبر انقلاب فرمودند باید بررسی قانونی صورت بگیرد پس این باید مطالبه ی جدی مردم از مسئولین باشد. باید دشمنیِ دشمن که حجت الاسلام پناهیان هم به درستی و با هوشمندی بر آن تکیه کردند را با استناد به صحبت های همین امروز مقامات آمریکایی نشان داد و شواهد بدعهدی آنها را یادآوری کرد، باید بین مردم نسبت به پایبندی آمریکا به تعهداتش تردید ایجاد کرد، باید از تعهدات لوزان سخن به میان آورد، باید از همکاری های لیبی و عراق با آمریکا و نتایج آن همکاری ها و بازرسی ها سخن گفت. بعد باید توضیح داد که امکان سوء استفاده از توافق وجود دارد. وقتی با دشمن داریم مذاکره می کنیم و متنی نوشتیم که با وجود تمام تلاش ها هنوز امکان سوء استفاده از آن وجود دارد، بدیهی ترین و عقلانی ترین کار این است که مجلس چاره ای برای رفع امکان سوء استفاده و رفع برخی عقب نشینی های نادرست در توافقنامه بیاندیشد. این یعنی مجلس نباید توافق را تایید کند. باید چاره ای دیگر بیاندیشد که این چاره البته لزوماً می تواند مخالفت صریح با توافق نباشد.

البته در گام بعد لازم است اجازه ندهیم نسبت به توافق ساده اندیشی صورت بگیرد و در جای خود از مشکلات جدی رویکرد مسئولین در این زمینه و توافق سخن بگوییم.

فرمایشات رهبر انقلاب در این چند سال اخیر حرف های زیادی دارد که باید روی آن کار شود. موضع صریح ایشان در خصوص استکبار و آمریکا و آسیب های مذاکره با آمریکا دیدگاه اصلی ما را روشن می کند. ایشان نقدها و نکات زیادی را هم خطاب به دولتمردان مطرح کردند که بسیاری از همان ها را لازم است امروز بتوانیم با ادبیات های مختلف و در قالب های مختلف بازنشر دهیم و جا بیاندازیم.

نکته ی مهم این است که جبهه ی اصلی جنگ ما با آمریکاست نه با مسئولین داخلی البته در جای خود و در ذیل این جبهه بندی می توان نقدهایی به مسئولین داشت. اما نباید صحنه ی اصلی فراموش شود.

حقیر از همه ی دوستان وبلاگ نویس که البته بعضاً مطالب خوبی هم تا کنون نوشته اند دعوت می کنم تا در یک جنبش وبلاگی و اینستاگرامی و... به صورت جدی تر و با نگاه تولید محتوا قلم به دست بگیرند و فعالیتشان را گسترش دهند. با این نگاه بنویسند که مطالبشان بتواند در قالب نشریه و... بازنشر پیدا کند. کسانی که می توانند کلیپ درست کنند، شعر بگویند، پادکست درست کنند، کاریکاتور بکشند، طرح یا عکس برای اینستاگرام و تلگرام و اتس آپ تولید کنند، دست به کار شوند. درست مثل انتخابات باید همه ی ظرفیت ها فعال شود. نه اینکه چند نفر فعال باشند و بقیه فقط فضا را رصد کنند.

انتخابات مجلس

انتخابات

انتخابات مجلس تبلیغات

دوستانی که وبلاگ به روز کردند، اطلاع دهند که این پایین لینک مطلبشان را بگذارم. هر کدام از دوستان هم که در حال فعالیتی است، تولیدی دارد یا در زمینه ای می تواند کمک کند، از طریق بخش نظرات مطرح کند که بتوانیم ظرفیت ها را به خوبی شناسایی و با هم هماهنگ کنیم. دوستانی که می توانند در توزیع محتوا در مساجد، نماز جمعه ها، اجتماعاتی مثل تشییع شهدا و... در تهران و استان ها کمک کنند هم شماره تماسی ذکر کنند که دوستان بتوانند با آنها ارتباط بگیرند و از توانمندی شان استفاده کنند. محل اجتماع ما دفتر نشریه راه خواهد بود و به زودی دوستان در سالن زیر زمین دفتر مستقر می شوند. حقیر هم به نوبه ی خودم در حال جزوه نوشتن و کمک به دوستان هستم. امروز باید همه در صحنه باشیم.


لینک ها:

- مستند های کوتاه دو نقطه - مجموعه سفیر

- سایت یک بیست

- جشن ملی/پرونده هسته ای

- بررسی حقوقی ، شکلی و محتوایی "برجام" به قلم مهندس سید مجتبی ثمره هاشمی

- وبلاگ مسعود براتی

- توافق یواشکی

- این روزها پس از توافق

- آیا شیطان هم رؤیای صادقه دارد؟(تنها نوشته)

- گل‌شماری، آغاز اشتراک در اختلاف(طلبه اُ منفی)

- نه در راس امور، نه اصلا جزیی از امور! (مردی به نام شقایق)

- ظریف(هشتی)

- سانتریفیوژ آلوده و برجام آلوده به نیرنگ!!(سیاست)

- چرا آرمان‌خواهان مخالفند؟!(پابرهنگان)

- چه حیف می‌شود اگر کنگره تصویب نکند ...(دردنامه)

- در دوره پساتوافق هسته‌ای انقلابی‌تر می‌شویم(زلال بصیرت)

- نقض خطوط قرمز(علم و بصیرت)

- نقش رهبری در توا ننگین یا عزتمند...؟(ملاحظات و محکمات)


* دوستان در تلاشند در کلیه اجتماعات مردمی حضور پیدا کنند و با توزیع نشریه مردم را در جریان واقعیات پرونده هسته ای قرار دهند. وعده ی ما تمامی اجتماعات اعم از نماز جمعه، تشییع شهدا و... .  شبکه مساجد هم لازم است  شکل بگیرد. اگر در این راستا می توانید کمک کنید خبر بدهید.

۹۴/۰۵/۱۶ موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۲)

پیشنهادی درخور تأمل به نمایندگان محترم مجلس

ناگفته پیداست توافق هسته‏ ای، مجلس شورای اسلامی را در یک دوقطبی دشوار قرار داده؛ دوقطبی ‏ای که تیم مذاکره ‏کننده ‏ی کشور نیز آن را پُررنگ‏ تر کرده است. گفته می‏ شود مجلس تنها می‏ تواند در خصوص "کلیت" توافق نظر دهد؛ یعنی یا باید آن را به کلی رد کند یا به کلی تصویب. این نکته ‏ای است که عراقچی نیز در گفت‏و‏گوی تلویزیونی بدان اشاره کرد:«این امکان وجود ندارد که بخشی از این توافق رد و یا تأیید شود و یا این‌که اصلاحاتی در بخشی از آن صورت بگیرد. بلکه باید کلیت آن یا رد و یا مورد تأیید قرار بگیرد. اگر کلیت آن رد شود ما باید دوباره به میز مذاکره برگردیم و برای آن مذاکره کنیم و این‌که این توافق با اصلاحاتی تصویب شود مقدور نیست.»

دکتر ظریف

تصویب توافق از سوی مجلس به منزله‏ ی پذیرفتن تمامی نقصان‏ های آن خواهد بود. باید توجه داشت:

1- مجلس با تصویب توافق از مواضع گذشته ‏ی خویش عدول کرده و قانون مصوب خود در خصوص حفظ دستاوردهای هسته ‏ای را نقض می ‏کند؛ چه آنکه توافق، شروط مطرح شده در قانون را رعایت نکرده است که این را می‏ توان نوعی بی‏ اعتنایی به قانون نیز تلقی کرد. به عنوان نمونه مجلس محترم تصویب کرده هیچ محدودیتی برای تحقیق و توسعه پذیرفته نیست در حالی که توافق، محدودیت ‏های متعددی را در این زمینه ذکر می‏ کند که برخی نه 10 ساله و نه 20 ساله که مادام‏ العمر هستند!

2- توافق در موارد متعددی خطوط قرمز نظام را رد کرده و مجلس با تصویب خود به این بی‏ اعتنایی به خطوط قرمز رنگ قانونی می ‏دهد.

3- توافق به دلیل نقصان‏ هایی که در درون خود دارد، در همین آغاز کار با سوء استفاده ‏ی آمریکا و بدعهدی کشورهای غربی مواجه شده. آنچه به عنوان نمونه وندی شرمن در خصوص افزایش 5ساله‏ی زمان بازگشت‏پذیری تحریم‏ها مطرح کرد، ریشه در همین نقصان‏ ها دارد. این نقصان‏ ها به همین راحتی اجازه‏ ی مختومه شدن پرونده ‏ی هسته ‏ای ایران در شورای امنیت را نمی ‏دهد. خبرنگار از شرمن پرسید که آیا بند مهم مربوط به بازگشت‏ پذیری پس از 10 سال اجرای اولیه‏ ی توافق ایران و 1+5 لغو می ‌شود؟ و شرمن پاسخ داد:«5 عضو دائم شورای امنیت تصمیمی سیاسی گرفتند و به دبیرکل سازمان ملل هم اعلام کردند که پس از 10 سال، درخواست تمدید 5 ساله این مکانیسم را مطرح خواهند کرد!» عدم استفاده از لفظ close در متن توافق و بسنده کردن به عبارت conclude منشأ برخی از این مشکلات است. جان کری و ارنست مونیز وزرای خارجه و انرژی آمریکا نیز طی یادداشتی در روزنامه واشنگتن ‏پست تصریح کردند:«برنامه‏ی تأیید شده در وین، منقضی نمی ‌شود، بلکه نامحدود است.» مجلس با تصویب توافق آن هم در شرایطی که این سوء استفاده‏ ها و زیاده‏ خواهی ‏ها علنی شده و برخی نقصان‏ های توافق را روشن کرده، عملاً به این سوء استفاده ‏ها مشروعیت و امکان عملیاتی شدن می ‏دهد. در واقع مجلس توافقی را تصویب می ‏کند که به خوبی می ‏داند نه تنها امکان سوء استفاده از آن به خاطر نقصان ‏های حقوقی‏ اش وجود دارد، بلکه عزم این سوء استفاده ‏ها از هم‏ اکنون جزم و علنی شده است.

4- توافق نه تنها امکان سوء استفاده را فراهم می‏آورد، بلکه از حداقل ‏های لازم برای دادخواهی ایران نیز برخوردار نیست. نقض عهد آمریکا اگر چه می‏تواند به شکایت ایران و پیگیری او برای کشاندن موضوع به شورای امنیت منجر شود، اما از یک سو با حق وتوی کشورهای عضو شورای امنیت ستاندن حق تقریباً غیرممکن است و از سوی دیگر پذیرش اعتراض ایران به معنای بازگشت تحریم‏ ها خواهد بود، بدون هیچ اقدام تنبیهی در خصوص طرف مقصّر. در واقع اگر کشور دیگری تخلف کند، ایران به طریق اولی با بازگشت تمامی تحریم ‏ها تنبیه خواهد شد و هیچ حقی برای ایران محفوظ نمی‏ماند. این در شرایطی است که بسیاری از اقدامات ایران بارگشت‏ پذیر نیست یا زمان برگشت ‏پذیری طولانی دارد. مجلس با تصویب خود نقایص توافقنامه در خصوص دادخواهی را نیز می ‏پذیرد.

5- توافق برای لازم ‏الاجرا شدن مصوبه‏ ی شورای امنیت را نیز در پی داشت؛ مصوبه‏ ای که در آن سخن از برخی محدودیت‏ ها نظیر موشک ‏های بالستیک با امکان استفاده‏ ی هسته‏ا ی را به همراه دارد. برخلاف تأکید تیم مذاکره کننده مبنی بر بی‏ ربط بودن این بند با فعالیت ‏های نظامی ایران، موشک ‏های شهاب 3 به همین بهانه مورد مناقشه بوده و طبعاً از این به بعد هم خواهد بود. طرف غربی ادعا می‏ کند امکان کارکرد هسته‏ ای برای این موشک‏ ها وجود دارد. به کار رفتن واژه‏ ی capable در متن، مشکلات این ‏چنینی را به همراه دارد که این مشکلات با ذکر لفظ design حل شدنی نیست. عدم اجرای این بند از قطعنامه چنانکه مذاکره‏ کنندگان کشورمان اعلام می ‏کنند، طبیعتاً می ‏تواند قطعنامه‏ های بعدی شورای امنیت را به همین بهانه در پی داشته باشد. در مقابل نیز وقتی ایران پایبندی و التزامی به قطعنامه نداشته باشد، طرف غربی هم به تبع چنین الزامی برای خود نخواهد دید. تصویب مجلس اگر چه متوجه توافق است اما عملاً به معنای پذیرش ساز و کارهای قانونی بین ‏المللی در نظر گرفته شده و به رسمیت شناختن محدودیت ‏های شورای امنیت که در توافق هم اشاره‏ ای کلی به آنها شده، نیز هست. به این ترتیب مجلس با تصویب خود هزینه ‏های عدم اجرای بندهای محدودیت ‏زای قطعنامه‏ ی شورای امنیت را بیش از پیش متوجه ایران خواهد کرد.

6- بدیهی است که مجلس با تصویب این توافق مسئولیت آن را می ‏پذیرد و هر جا که نقایص توافق برملا شود، انگشت اتهام علاوه بر دولت، مجلس را نیز نشانه خواهد گرفت و دولت نیز می ‏تواند به همین بهانه برای خود شریک جرم معرفی نماید.

و...

رد کردن توافق از سوی مجلس نیز تبعاتی به همراه خواهد داشت و بهانه ‏گیری طرف غربی را همزمان با تشدید فشارهای داخلی بر روی مجلس به دنبال خواهد آورد. از آنجا که در خصوص توافق قطعنامه ‏ای در شورای امنیت به تصویب رسیده، رد کردن توافق از سوی ایران می ‏تواند قطعنامه‏ ی بعدی این شورا را در پی داشته باشد.

اما چاره ‏ی کار چیست؟ به نظر می ‏رسد نخستین اقدام لازم صبر است! باید اجازه داد اول کنگره و دولت آمریکا تکلیف خود را مشخص کند. اگر از سوی آمریکا توافق رد شود، هم مشکلاتِ توافق گریبان ایران را نخواهد گرفت و هم ایران می‏ت واند طرف غربی را بار دیگر به بدعهدی متهم کند.

اما اگر روند قانونی نیز در آمریکا طی شد، به نظر می ‏رسد مجلس محترم نه توافق را باید رد کند و نه تصویب؛ بلکه باید دوقطبی تصویب یا رد توافق را از بین ببرد و دوقطبی "توافق با امکان سوء استفاده" و "توافق بدون امکان سوء استفاده" را جایگزین کند و به عبارت بهتر به جای ایجاد دودستگی بر سر رد یا تایید و یا مخالفت و مخالفت، وحدتی بر روی "توافق بدون امکان سوء استفاده" را در کشور شکل دهد. در واقع نمایندگان محترم می ‏توانند با فهرست کردن موارد بدعهدی طرف غربی که بعد از توافق روشن شده و نیز برشمردن سوابق این بدعهدی‏ ها و نیز برخی نقایص توافق که زمینه ‏ی بدعهدی را ایجاد می‏کند، بررسی توافق را منوط به رفع امکان سوء استفاده از آن از طریق اصلاح متن اصلی توافق و نیز اصلاح قطعنامه شورای امنیت کنند. این دوقطبی قابلیت توجیه بهتری در داخل کشور دارد و برای مردم ایران که آمریکا را به خوبی می‏ شناسند، قابل درک است. از دیگر سو اگر چه این تصمیم در واقع نوعی مخالفت با توافق است اما می‏ تواند با ادبیاتی کاملاً متفاوت و در قالب موافقت مشروط با توافق مطرح شود. می‏ توان بدون اظهارنظر مستقیم در خصوص توافق، قانونی با عنوان "قانون جلوگیری از سوء استفاده ‏ی آمریکا از توافق هسته‏ ای" یا مانند آن را تصویب کرد که الزام ‏آور باشد و بعد از این، توپ در زمین دولت محترم و طرف غربی خواهد بود. پیش از این آقای عراقچی هم از امکان پیگیری دوباره‏ ی مذاکرات سخن گفته بود و این می ‏تواند فرصتی برای چانه ‏زنی مجدد نیز باشد.

باید توجه داشت که این گزینه نیز می ‏تواند بی‏ هزینه نباشد اما اگر با هوشمندی پی گرفته شود، قطعاً هزینه‏ هایی به مراتب کمتر از تصویب توافق به همراه دارد. دولت محترم به جهت اینکه ایران اسلامی را در شرایطی قرار داده که چه رد توافق و چه تصویب آن برای کشور هزینه خواهد داشت، باید از مردم و مسئولین کشور عذرخواهی کند و این نیز نکته ‏ای است که مجلس محترم ضمن قدردانی از تلاش‏ های انجام شده، می ‏تواند به عنوان گلایه متذکر شود. دولت باید در خصوص نقایص فاحش توافق که مجال سوء استفاده‏ ها را در همین ابتدای کار فراهم آورده نیز پاسخگو باشد. طبیعتاً مجلس در این شرایط باید مراقبت کند از رهبری هزینه نشود.

۹۴/۰۵/۰۵ موافقین ۷ مخالفین ۱
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱۷)

نشسته اند یک گوشه با قیافه ای حق به جانب نق می زنند که چرا رهبری دخالت نمی کند! پس شما چه کاره اید؟ چرا فکر می کنید همه ی بارها را رهبر جامعه ی دینی باید یک تنه بر دوش بکشد؟ می گویند آقا خودش دخالت کند و ماجرای توافق کنونی که پُر از اشکال است را خاتمه دهد. مَثَل اینان مَثَلِ قوم موسی است که می گفتند اذهب انت و ربک فقاتلا انا ههنا قاعدون! تو و پروردگارت برو بجنگ ما اینجا نشسته ایم! اینان گمان می کنند همین که کمی نقدهایشان را مطرح کردند تمام رسالت خود را انجام داده اند و دیگر وظیفه ای ندارند. منتظر نشسته اند آقا کاری کند! این غلط است! رهبری البته امکان صدور حکم حکومتی دارند اما به فرضِ به مصلحت بودن استفاده از این اختیار، وقتی از این امکان می توان استفاده کرد که پذیرش داخلی وجود داشته باشد. در رابطه ی میان امام و امت، اگر امت در صحنه نباشند، امام اگر علی(ع) نیز باشد، خانه نشین می شود. ولی فقیه دیکتاتور نیست؛ پدر پیر جامعه ی دینی است که نقش مربّی را در نسبت با فرزندان خود دارد. همپای آنان راه می رود و گاه با آنان می نشیند و می ایستد. مهمترین اصل حفظ و وحدت جامعه ی دینی است. رهبر انقلاب همان روز که از جواز مذاکره گفتند دو بار با تأکید تصریح کردند: اما لازم است ملت بیدار باشد. اما لازم است ملت بیدار باشد. آیا اکنون ملت بیدار است؟

رهبر انقلاب

امروز نخبگان حق ندارند در گوشه ای بنشینند و نق بزنند. باید به میدان عمل بیایند و با مردم هم سخن شوند. مسجد به مسجد؛ کوچه به کوچه؛ مغازه به مغازه. باید مطالبه ی "توافق بدون امکان سوء استفاده" در کشور شکل بگیرد که اگر چنین شد کار برای همان مجاری قانونی آسان تر می شود و می توان از همان راه به مسئله فیصله داد و راهی برای رفع اشکالات توافق پیدا کرد. اگر نخبگان و خواص به میدان بیایند و اهمیت نقش خود را بشناسند، نیازی به حکم حکومتی و ورود رهبری که هزینه های زیادی خواهد داشت، باقی نمی ماند. خواص باید رسالت امروز را بشناسند و راحت طلبی و نق زدن را کنار بگذارند. باید به ایجاد یک مطالبه ی ملی کمک کنند و این شدنی است. اگر امروز خواص چنین نقشی را ایفا نکردند و ملت را بیدار نکردند، در صورتی که توافق در آمریکا نیز به تصویب نهایی برسد، هیچ کس در کشور هیچ کاری نمی تواند بکند و آن روز دستِ همه بسته خواهد بود. این قطعی است.

چنانچه قبلاً هم توضیح داده شد مسئله مخالفت با اصل توافق نیست. بده بستان را رهبری پذیرفته اند. ما هم می خواهیم تحریم ها برداشته شود. اما می خواهیم پای متنی را امضا کنیم که مبتنی بر آن واقعاً تحریم ها برداشته شود و راه سوء استفاده، بدعهدی و زیر میز زدن باقی نماند. همین را باید یک مطالبه ی ملی کرد و البته رهبر انقلاب فرمایشات متعددی داشتند که مورد تأکید مکرر ایشان بود. اینها را باید با مردم با ادبیات مردمی در میان گذاشت. باید گفتمان سازی کرد و گفتمانی ملی به وجود آورد. باید قصه ی آقای فردوس هنگام وکالت زدن را برای همه یادآوری کنیم. امروز این وظیفه متوجه همه ی ماست.

مطلب مجلس، توافق را نه رد کند و نه تأیید را هم حتما در این وبلاگ بخوانید.

پیشنهادی است به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی.

۹۴/۰۵/۰۴ موافقین ۵ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱۸)

امروز، زمانِ در صحنه بودن است؛ زمان گوشه ‏نشینی و راحت‏ طلبی نیست. این نیست که با یک بیانیه‏ ی مبهم خیال خودمان را راحت کنیم که رسالت خود را به جا آورده‏ ایم. امروز، تکلیف متوجه همه‏ ی ماست و تاریخ همان‏گونه که در مورد نقش‏ آفرینی نخبگان در اعصار مختلفِ خود قضاوت می‏ کند و آنها را در موارد مختلف متهم می ‏داند، روزگاری در مورد ما نیز قضاوت خواهد کرد.

مگر نه این است که رسالت جنبش دانشجویی، گفتمان‏ سازی و مطالبه است؟ آیا می ‏توانیم ادعا کنیم رسالت گفتمان‏ سازی و مطالبه‏ مان را در جریان توافق هسته ‏ای به جا آورده‏ ایم؟ آیا با مردم نشستیم تا دغدغه‏ ها و حرف‏ هایی که رهبرانقلاب مکرراً و با اصرار بیان می‏ کنند ولی باز هم دست آخر مهجور می‏ ماند، برای آنها واگویه کنیم یا ما نیز چون نخبگان راحت‏ طلب گوشه گرفتیم تا رهبری خود گفتمان ‏سازی را نیز یک ‏تنه عهده‏ دار شوند؟

رهبر انقلاب

مدت‏ هاست رهبرانقلاب با زبان‏ های مختلف واقعیت‏ هایی را در خصوص تحریم ‏ها، بدخواهی‏ های طرف غربی و پرونده‏ ی هسته‏ ای کشورمان بیان کرده ‏اند. ایشان مکرراً از لزوم تکیه بر توانمندی ‏های درونی سخن گفتند و راه ‏حل واقعی مواجهه با تحریم‏ ها را در این باور و رویکرد معرفی نمودند. اینها مورد تأکید چندین‏ باره ‏ی رهبر انقلاب قرار گرفت و اهمیت جدی داشت. باید نگاه امیدوانه‏ ی برخی مردم به خارج از کشور برای حل مشکلات اصلاح شود و به داخل بازگردد. رهبرانقلاب لزوم پرهیز از سطحی‏ نگری در چالش‏ ها و نیز لزوم شکافتن درست مشکلات را متذکر شدند و بدعهدی‏ های طرف مقابل را یادآوری کردند. رهبرانقلاب در خصوص پرونده‏ ی هسته ‏ای ایران اسلامی خطوط قرمزی را بیان کردند و فرمودند که بر این خطوط اصرار دارند.

ایشان همگان را به تحلیل آنچه در جریان است فراخواندند و از لزوم در صحنه بودن مردم سخن گفتند. رهبرانقلاب با صراحت تصریح کردند:«این تجربه، ظرفیّت فکری ملّت ما را بالا خواهد برد... من فکر نمی‏ کنم [از] این مذاکرات آن نتیجه‌ای را که ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لکن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد. ما از مسئولین خودمان که دارند در جبهه‌ی دیپلماسی فعّالیّت می‏ کنند، کار می‏ کنند، قرص و محکم حمایت می‏ کنیم، امّا ملّت باید بیدار باشد، بداند چه اتّفاقی دارد می‌افتد [تا] بعضی از تبلیغاتچی‌های مواجب‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچی‌های بی‌مزدومواجب - از روی ساده‌لوحی - نتوانند افکار عمومی را گمراه کنند.»(بیانات در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان، 12/8/1392) رهبرانقلاب تأکید کردند ضرری نمی‏ کنیم اما باید ملت بیدار باشد. چه کسی باید ملت را بیدار کند؟ چه کسی باید جزئیات توافق را با آنها در میان بگذارد؟ باید نیرو از خارج کشور استخدام کنیم؟!

امروز پای توافقی در میان است که متخصصان کشور به دلایل مختلف آن را دچار اشکالات جدی و دارای امکان سوء استفاده برای طرف غربی معرفی می‏ کنند و جالب آنکه طرف مقابل همین امروز و هنوز جوهر توافق خشک نشده با وقاحت تمام از بدعهدی‏ هایی که خواهد کرد سخن می‏ گوید و این بدعهدی‏ ها را نیز متأسفانه به متن همین توافق، مستند می‏ نماید. شرمن از تمدید 5ساله‏ ی برخی بندهای توافق می‏ گوید و اگر این امکان مبتنی بر متن تهیه شده وجود دارد که وجود دارد، طبیعی است که تمدید لزوماً به 5 سال و یک یا دو بند توافق محدود نخواهد شد. این یعنی همان که رهبرانقلاب فرمودند که طرف غربی خَرَش که از پل گذشت برمی‏ گردد و به ریش شما می‏ خندد!

امروز لازم است فرد فرد جنبش دانشجویی و طلاب کشور متن توافق و قطعنامه را به دقت بخوانند و با رجوع به نظرات کارشناسان و نقدهای مطرح شده نقایص آن را دریابند. باید ظرایف متن انگلیسی توافق را متوجه شوند و به متن اصلی(انگلیسی) نیز رجوع کنند. باید بیانات رهبرانقلاب را در این یکی دو سال، خصوصاً در سال جاری به دقت مطالعه کنند و سوابق بدعهدی‏ های طرف غربی در مذاکرات ژنو و قبل از آن را استخراج نمایند. بسیاری از حرف ‏ها که می‏توان و باید با مردم در میان گذاشت از بیانات رهبر انقلاب قابل استخراج است. کسی که در این شرایط چنین رسالتی برای خود نبیند، نمی ‏تواند نام خود را دانشجو یا طلبه ‏ی انقلابی بگذارد.

دوقطبی پذیرش یا رد توافق باید شکسته شود. باید مطالبه‏ ی "توافقِ بدون امکان سوء استفاده" در کشور شکل بگیرد؛ بدون آنکه کارهای هیجانی یا احساسی انجام شود؛ بدون اینکه جو مخالفت با توافق یا دودستگی در کشور شکل بگیرد. این زشت است که تنها در زمان انتخابات یادمان می ‏افتد باید با مردم سخن بگوییم و گمان می‏ کنیم همه چیز کشور انتخابات است. امروز نیز مثل روزهای انتخابات باید دانشجویان و طلاب کشور مسجد به مسجد و شهر به شهر بگردند، با مردم سخن بگویند، واقعیت‏ های توافق را برای مردم روشن کنند و مطالبه‏ ی "توافقِ بدون امکان سوء استفاده" را در سطح کشور شکل دهند. بدون هیچ‏ گونه توهینی به مسئولین کشور باید مردم را مطلع و بیدار کرد. اگر مردم در صحنه نباشند و ساده ‏انگارانه به توافق نگاه کنند، دستِ "همه" در کشور بسته خواهد بود؛ دستِ "همه" بسته خواهد شد و ما باید این را بفهمیم؛ اما اگر مردم آگاه شوند، راه برای پیدا کردن راه ‏حل‏ های مطلوب به لطف خدا باز می‏ شود.

جنبش دانشجویی و طلاب کشور باید ادبیات مردمی لازم را برای این ارتباط‏ گیری با متن جامعه ایجاد کنند. باید بتوان روشن و با منطق مسائل را بیان کرد و روشن کرد مسئله، اصل توافق نیست بلکه چگونه توافق کردن است. باید توضیح داد چنانکه رهبری نیز می ‏فرمایند همه موافق توافق کردنند اما باید توافقی انجام دهیم که امکان دبّه در آوردن طرف غربی و سوء استفاده در آن نباشد. برای مردم تداعی کنیم زمانی را که آقای فردوس وارد محضر شد تا وکالت دهد به پسرش و رئیس محضر مدام به او گفت باید متن را بخوانی و بعد امضاء کنی و او نخواست و به زور متن را برایش خواندند؛ او توجهی نکرد و شد آنچه که شد. باید با زبان تمثیل و به طور روشن برای مردم توضیح داد که نوشته شدن متن توافق کافی نیست. باید راه سوء استفاده از آن نیز سد شود و گر نه ممکن است برداشته شدن تحریم‏ ها پایدار نباشد و طرف غربی زیر قولش بزند و باز هم تحریم گریبان کشور را بگیرد. باید حکمت خطوط قرمز رهبری را برای مردم روشن کرد و برای مردم توضیح داد که این خطوط شکسته شده است. از این مسیر مردم و نخبگان نیز رشد می‏ کنند و این آن چیزی است که رهبرانقلاب نیز می‏ خواهند.

آقای فردوس

باید توجه کنیم مسئله را درست و از منظر صحیح برای مردم مطرح کنیم. رهبرانقلاب اصل بده ‏بستان را پذیرفتند. ایشان تصریح کردند:«ما از اوّل، منطقی وارد شدیم، منطقی حرف زدیم، زیاده‌ خواهی نکردیم؛ ما گفتیم طرف، یک تحریم ظالمانه‌ای را تحمیل کرده است، ما می‏ خواهیم این تحریم برداشته بشود؛ خیلی خب، این یک بده‌بستان است، حرفی نداریم که در این زمینه یک چیزی بدهیم، یک چیزی بستانیم تا تحریم ‏ها برداشته بشود؛ امّا صنعت هسته‌ای متوقّف نباید بشود، لطمه نباید بخورد؛ این حرف اوّل است؛ از اوّل این حرف را زدیم و دنبال کردیم تا امروز.»(بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394) پس مسئله اصل توافق نیست. مسئله این است که آیا توافق انجام شده توافق خوب است یا خیر؟ آیا به نفع کشور است یا مشکلاتی دارد. باید نشریه منتشر کرد، بیانیه داد، در مساجد سخنرانی کرد، طومار امضاء کرد و...

اگر امروز جنبش دانشجویی و طلاب کشور در صحنه بودند، فضا برای اتخاذ تصمیم منطقی و صحیح باز می‏شود و الا کشور ناگزیر از پذیرش مشکلات زیادی خواهد بود و آن وقت برای تاریخ پاسخی نخواهیم داشت.

۹۴/۰۵/۰۲ موافقین ۱۰ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱۶)

سایت خبری الف در یادداشتی به قلم برادر عزیز جناب آقای محسن مهدیان با عنوان "ظاهرگرایی آشفته در مذاکرات هسته‏ ای" از دو گروه یاد کرد که هر دو به نوعی گرفتار ظاهرگرایی شده‏ اند و منشأ این ظاهرگرایی عدم فهم نرمش قهرمانه است. گروهی تنها در دولت نرمش را فهمیده‏ اند و گروهی که منتقدین دولت هستند تنها قهرمانانه را خوانده‏ اند و "مبارزه را تنها در خون دادن می‏ پندارند."

سایت الف در خصوص گروه دوم می‏نویسد:«این جریان از مقاومت، تنها استنباط جنگ دارند و راه‏های دیگر مقاومت را نرمش ذلیلانه می‏پندارند. این جریان نیز در ظاهر مذاکرات مانده‏اند.» نویسنده در ادامه می‏افزاید:«مذاکرات هسته‏ای، مبارزه است. کسانی که فکر می‏کنند مذاکرات هسته‏ای یعنی کوتاه آمدن از مواضع انقلاب، سخت در اشتباهند. مذاکره و صلح جزئی از مقاومت است. مقاومت هست، تا وقتی ولی فقیه شجاع و مدبر و مردم مبارز وجود دارند. مذاکره را نباید جدا از مقاومت فرض کرد. نرمش قهرمانانه همین است. صلح و خیز مجدد برای پیروزی بزرگتر. چه آنکه فتح الفتوح و فتح مکه نتیجه‏ی صلح حدیبیه بود. به این ترتیب اگر صلح امروز را مبارزه بدانیم ناگزیر از هزینه‏ها هستیم. مگر ممکن است در مبارزه هزینه نداد؟ برخی مبارزه را تنها در جبهه جنگ می دانند. اینطور نیست. لازم باشد برای مبارزه پای میز مذاکره هم می‏رویم. طبیعی است که اینجا هزینه دادن تنها خون دادن و جان دادن نیست. بلکه باید هزینه‏های مادی داد و حتی از آبرو خرج کرد. اما این هزینه ها قابل تحمل است تا وقتی که در چارچوب مقاومت تعریف شود. انقلاب اسلامی با رهبری شجاع و آگاه و با درایت جز به مسیر مقاومت نمی‏رود. پس مذاکره امروز را باید ذیل مقاومت پنداشت و با ظاهربینی نباید مسیر این نزاع تاریخی را تخطئه کرد.»

در این خصوص نکاتی قابل طرح است:

1-این تلقی که یک گروه در حال حاضر در کشور طرفدار مذاکره و کوتاه آمدن در مقابل استکبارند و گروه دوم با هرگونه مذاکره و کوتاه آمدن و توافق مخالف است، نوعی ظاهرگرایی و سطحی‏انگاری است و این البته تلقی‏ای است که رهبر انقلاب نیز آن را نفی کرده‏اند. ایشان می‏فرمایند:«ما دنبال توافقیم. اگر کسی بگوید که در مسئولین جمهوری اسلامی کسی هست که توافق را نمی‏خواهد، خلاف گفته؛ این را همه بدانند. مسئولین جمهوری اسلامی - بنده، دولت، مجلس، قوّه‌ی قضائیّه، دستگاه‌های گوناگون امنیّتی، نظامی، غیره - همه در این جهت متّفقیم و موافقیم که توافق باید انجام بگیرد. در این جهت هم باز همه متّفقند که این توافق باید عزّتمندانه باشد، مصالح جمهوری اسلامی به دقّت و با وسواس باید در آن رعایت بشود؛ در این هم هیچ اختلافی نیست؛ دولت، مجلس، بنده، دیگران و دیگران همه در این جهت متّفقیم، نظرمان یکی است. توافق بایستی توافقی باشد منصفانه و منافع جمهوری اسلامی را بایستی تأمین بکند.»(بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394) رهبرانقلاب می‏فرمایند بر سر اصل دنبال توافق بودن اختلافی نیست. با این حساب بنابر دیدگاه سایت الف احتمالاً رهبری در اشتباه هستند! چرا که نه تنها برخی افراد در کشور هستند که با اصل توافق کردن مخالفند بلکه گروهی در کشور این‏چنینند!

2-برخلاف آنچه نویسنده‏ی سایت الف بیان می‏کند، بحث بر سر توافق کردن یا نکردن نیست. بحث بر سر چگونه و با چه شاکله و چه مختصاتی توافق کردن است. رهبرانقلاب که این همه نویسنده در نوشته‏ی خود به نقش‏آفرینی ایشان اشاره می‏کند، در موارد متعددی خطوط قرمزی را مطرح کردند و در موارد متعددی نیز بر لزوم توجه به این خطوط قرمز و کوتاه نیامدنشان در جلسات داخلی از این خطوط تأکید داشتند. آیا سایت خبری الف توافقق را در چارچوب این خطوط تلقی می‏کند و حاضر است از دولت محترم در این خصوص دفاع کند؟ آیا بررسی اینکه دولت محترم دستورات رهبری را در توافق رعایت کرده و به خطوط قرمز نظام توجه کرده یا نه ظاهرگرایی است؟ سایت محترم الف که روزگاری روزشمار ولایتمداری منتشر می‏کرد، چه تعریفی از خطوط قرمز دارد و الزام‏آور بودن آن چگونه می‏بییند؟ رهبرانقلاب در خصوص خطوط قرمز می‏فرمایند:«من یک خواسته‌هایی از مسئولین داشته‌ام که این را به آنها عرض کردم، گفتم و روی آنها اصرار دارم.»(بیانات در دیدار مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام، 20/1/1394) ایشان تصریح می‏کنند:«بروند حرف بزنند، مذاکره کنند، به توافق برسند، اشکالی ندارد - البتّه درحالی‌که آن خطوط اصلی را رعایت کرده باشند - لکن به‌هیچ‌وجه تحمیل را قبول نکنند، زور را قبول نکنند، تحقیر را قبول نکنند، تهدید را قبول نکنند.»(بیانات در دیدار جمعى از معلمان و فرهنگیان سراسر کشور، 16/2/1394) ایشان همچنین تأکید کردند:«آنچه بنده اینجا در این جلسه یا در جلسات عمومی میگویم، عیناً همان حرف‏هایی است که در جلسات خصوصی به مسئولین، به رئیس‌جمهور محترم و به دیگران میگویم. این خطّ تبلیغی‌ای که دیدیم و می‌بینیم دنبال می‏کنند که بعضی از خطّ قرمزهایی که رسماً اعلام می‏شود، در جلسات خصوصی از آنها صرف‌نظر می‏شود، حرف خلاف واقع و دروغی است. آنچه ما اینجا به شما می‏گوییم یا در جلسات عمومی می‏گوییم، عیناً همان حرف‏هایی است که به دوستان، به مسئولین، به هیئت مذاکره‌کننده، همان‏ها را بیان می‏کنیم؛ حرف‏ها یکی است.»(بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394)

3- برخلاف آنچه نویسنده‏ی سایت الف بیان می‏کند، بحث بر سر توافق کردن یا نکردن نیست. بحث بر سر تعهداتی است که این توافق متوجه کشور می‏کند و اینکه آیا پذیرفتن آن به نفع منافع کشور است یا اینکه بهانه‏گیری زود هنگام طرف غربی و سخن گفتن امثال شرمن در مورد تمدید 5ساله‏ی برخی بندهای توافق نشان از نقایص حقوقی آن دارد. انتظار آن بود که سایت خبری الف نیز به عنوان یک دلسوز نظام این توافق که حاصل زحمت دولتمردان است را به دقت مورد مداقه قرار دهد و با توجه به تأکید چندین باره‏ی رهبری انقلاب مبنی بر لزوم بررسی کارشناسی و سیر مسیر قانونی از نخبگان مختلف دانشگاهی دعوت کند تا توافق را ارزیابی نمایند. آیا توافقی با این عظمت بعد از این همه سال این جایگاه و ارزش را نداشت که سایت محترم الف به جای گرفتن ژست روشنفکری و گوشه‏ای نشستن و نفی ضرورت بررسی ریزبینانه و حقوقی، نخبگان حوزه و دانشگاه را به میدان بحث کارشناسی و عالمانه و به اصطلاحِ سایت الف غیرظاهرگرایانه دعوت کند؟ آیا اگر در توافق مورد اشاره اشکالات و نقایصی باشد که پس از امضای آن به جهت عدم اطلاع، مشکلات عدیده‏ای برای کشورمان ایجاد شود و حتی خدای ناکرده سایه‏ی جنگ بر سر کشور سنگینی کند، سایت الف خود را سرزنش نخواهد کرد؟

4-البته در تاریخ اسلام مقوله‏ای به عنوان صلح حدیبیه وجود دارد. اما در همین تاریخ اسلام مقوله‏ای نیز به نام تحمیل صلح به امام مجتبی(ع) و خانه نشین شدن علی(ع) به خاطر بی‏بصیرتی، حاشیه‏نشینی و راحت‏طلبی خواص قابل رصد کردن است.

به نظر می‏رسد همین میزان کفایت کند. مشخص است توافق را از منظرهای گوناگونی می‏توان نقد و بررسی کرد. نخست از منظر جایگاه و شرایطی که دولتمردان وارد مذاکره شدند. آیا نمود این ورود، مذاکره از سر ضعف بود یا قدرت. اظهارنظر دولتمردان از آن نخست کدام را در خارج از کشور تداعی می‏کرد؟ منظر دوم بررسی رعایت یا عدم رعایت خطوط قرمز نظام که خطوطی توهمی نبود بلکه مبتنی بر منافع و مصالح واقعی کشور و مورد اصرار رهبری بود، است. سومین منظر، بررسی توازن داده‏ها و ستانده‏ها و امکان یا عدم امکان اطلاق توافق خوب به توافق وین از این حیث است. آیا از منظر حقوقی ملاحظات لازم در تنظیم متن رعایت شده؟ آیا راه سوء استفاده برای طرف غربی در متن بسته شده؟ آیا توافق متوازن است و...

خوب است سایت خبری الف به ابهامات مطرح پاسخ دهد و به عنوان یک انقلابی و ولایی البته اگر داعیه‏ی آن را دارد از رویکرد خود دفاع نماید و توضیح دهد چه مقدار دیگر زمان نیاز است تا مطالبی حداقلی در این زمینه به جای نفی ضرورت آن در سایت الف منتشر شود.

۹۴/۰۵/۰۱ موافقین ۳ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱)

نخستین پرسش در خصوص توافق هسته‏ای مطابقت یا عدم مطابقت آن با خطوط قرمز ترسیم شده از سوی رهبرانقلاب و نیز قانون مصوب مجلس شورای اسلامی است که به تازگی از سوی رئیس‏جمهور نیز ابلاغ شده. بدیهی است در صورتی که توافق بدون در نظر گرفتن خطوط قرمز صورت پذیرفته باشد، فاقد مشروعیت است و اگر با قانون مجلس در تعارض و تضاد باشد، تصویب آن در شورای عالی امنیت ملی نیز غیرقانونی به شمار می‏آید.

پیش از این رهبر انقلاب تصریح کرده بودند:«بروند حرف بزنند، مذاکره کنند، به توافق برسند، اشکالی ندارد - البتّه در حالی ‌که آن خطوط اصلی را رعایت کرده باشند - لکن به‌هیچ‌وجه تحمیل را قبول نکنند، زور را قبول نکنند، تحقیر را قبول نکنند، تهدید را قبول نکنند.»(1)

در اینجا مسئله‏ی تحقیق و توسعه و  ضرورت کُند نشدن حرکت علمی هسته‏ای و رعایت شدن یا نشدن خطوط قرمز مطرح شده در این خصوص را مورد بررسی قرار می‏دهیم.

انرژی هسته‏ای

رهبر انقلاب می‏فرمایند:«در همین مدّتِ محدودیّت هم که ما قبول می‏کنیم، کار تحقیق و توسعه و ساخت و ساز باید ادامه پیدا کند، که این هم از جمله‌ی خطوط قرمزی است که مسئولین محترم روی آن تکیه کردند؛ گفتند ما حاضر نیستیم از تحقیق و توسعه دست برداریم؛ حق با اینها است. در طول این سال‏های محدودیّت هم، بایست تحقیق و توسعه ادامه داشته باشد. آنها حرف دیگری می‏زنند؛ آنها می‏گویند شما ده سال دوازده سال یا بیشتر هیچ کاری نکنید، بعد از آن شروع کنید به تولید، شروع کنید به ساخت! که این حرف زور مضاعفی است، حرف غلط مضاعفی است.»(2)

ایشان همچنین می‏فرمایند:«اگر حرکت علمی در فناوری هسته‏ای با قدرت و جدیت ادامه یابد، طیف متنوعی از فناوری‏ها، با شتاب، به وجود خواهد آمد، بنابراین مطلقاً در زمینه حرکت علمی هسته‏ای، امکان توقف و یا کُند شدن وجود ندارد.»(3)

بر مبنای خط قرمز مطرح شده از سوی رهبرانقلاب فرآیند تحقیق و توسعه باید ادامه پیدا کند و حرکت علمی هسته‏ای نیز کُند نشود. مجلس بر همین مبنا در قانون مصوبِ خود، آورده است:«هیچ محدودیتی برای کسب دانش و فناوری صلح‌آمیز هسته‌ای و تحقیق و توسعه پذیرفته نیست و باید مصوبات شورایعالی امنیت ملی رعایت شود.»

متأسفانه اما توافقنامه محدودیت‏هایی جدی بر سر راه تحقیق و توسعه و حرکت علمی هسته‏ای کشور قرار داده است.

در بند سوم توافقنامه آمده است:«تحقیق و توسعه غنی‏سازی ایران با اورانیوم برای مدت ۱۰ سال شامل صرفاً ماشین‌های IR-4، IR-5، IR-6 و IR-8 به نحو تشریح شده در پیوست ۱ خواهد بود، و ایران به نحو مشخص شده در پیوست ۱ در سایر فناوری‏های جداسازی ایزوتوپ برای غنی‏سازی اورانیوم وارد نخواهد شد. ایران به تست دستگاه های IR-6 و IR-8 ادامه خواهد داد، و در میانه سال هشتم، تست تا سی دستگاه ماشین IR-6 و IR-8 را به نحو مشخص شده در پیوست ۱ آغاز خواهد کرد.»(4)

اینکه ایران در طول مدت زمان ده‏ساله صرفاً بر روی نسل‏های مشخصی امکان تحقیق دارد، نخستین محدودیت است. بندهای 32 تا 43 ضمیمه‏ی اول انواع و اقسام محدودیت‏های مطرح در زمینه‏ی تحقیق و توسعه را فهرست کرده است. آزمایش بر روی آبشارهای 164تایی برخی سانتریفیوژها مثل IR-2m و IR-4 تنها تا تاریخ اجرای توافق یعنی 30 نوامبر 2015 ممکن است. پس از این تاریخ ایران باید این آبشارها را به کلی جمع کند و از آن پس امکان انجام آزمایش بر روی آبشارهای 164‏تایی این سانتریفیوژها و نسل‏های بالاتر از آن را نخواهد داشت.(5)

در فرآیند تحقیق و توسعه آنچه اهمیت دارد این است که بتوان پس از آزمایش انفرادی سانتریفیوژها، عملکرد مجموعه‏ی آنها و آبشارهای 164‏تایی آنها را مورد بررسی و آزمایش قرار داد و سوخت با غنای پایدار از مجموع سانتریفیوژها تهیه کرد. به این ترتیب تحقیق و توسعه بدون امکان آزمایشات این چنینی معنای اصلی خود را از دست می‏دهد. با این توضیح، باید گفت توافقنامه در خصوص برخی نسل‏های سانتریفیوژ مثل IR-5  تنها آزمایش بر روی یک سانتریفیوژ را در طول 10 سال مجاز دانسته!(6) و در خصوص برخی دیگر چون IR-4 تنها آبشار ده‏تایی را در طول 10 سال ممکن می‏داند!(7)

در مورد IR-6 ایران تازه نیم‏سال مانده به پایان محدودیت ده‏ساله امکان آزمایش 30 سانتریفیوژ را خواهد داشت!(8) این محدودیت زمانی برای سانتریفیوژهای IR-8 یک سال و نیم قبل از پایان محدودیت ده‏ساله خواهد بود!(9)

علاوه بر اینها محدودیت‏های مختلفی در خصوص تست‏های مکانیکی سانتریفیوژها در نظر گرفته شده است. این تست‏ها برای بررسی استحکام، مقاومت به سایش و مانند آن انجام می‏شود. تست‏های مکانیکی نیز بر روی نسل‏های مشخصی از سانتریفیوژها و تحت ضوابطی مجاز است.(10)

ایران همچنین هیچ‏گاه حق تحقیق در خصوص بازفرآوری سوخت هسته‏ای را نیز نخواهد داشت. در متن توافقنامه آمده است:«به جز فعالیت‌های جداسازی با هدف تولید رادیوایزوتوپ‌های پزشکی و صنعتی از نمونه‏های تابش‏دیده‏ی اورانیوم غنی شده، ایران به مدت ۱۵ سال وارد بازفرآوری یا ساخت تأسیسات قادر به بازفرآوری سوخت مصرفی، یا فعالیت‌های تحقیق و توسعه بازفرآوری که منتج به ایجاد قابلیت بازفرآوری سوخت مصرفی شود، نگردیده و پس از این مدت نیز قصد چنین کاری را ندارد.»(11)

در طول محدودیت 10ساله اگر ایران با شبیه‏سازی کامپیوتری تحقیقاتی روی سانتریفیوژها انجام دهد و بخواهد تست‏های مکانیکی را بر روی یک نمونه‏ی جدید از آنها انجام دهد، باید قبلاً تحقیقات خود را برای طرف‏های مذاکره تشریح کند و موافقت آنها را کسب نماید. طرف مقابل می‏تواند موافقت کند؛ می‏تواند موافقت نکند.(12)

ایران برای 15 سال فلز اورانیوم یا پلوتونیوم و آلیاژهای آن را نخواهد ساخت و حق ریخته‏گری، شکل‏دهی و ماشین‏کاری این آلیاژها یا تحقیق درباره‎ی آنها را نخواهد داشت.(13) طبعاً دامنه‏ی این محدودیت به دانشکده‏های مواد کشور نیز می‏رسد! فرآیند تحقیق و توسعه نیز تنها در نطنز می‏بایست متمرکز شود.(14)

در شرایطی که تحقیقات علمی در دنیا به روز است و گذشت چند سال، تحولاتی جدّی در حوزه‏های علمی و تکنولوژی فراهم می‏آورد، باید از تیم مذاکره‏کننده پرسید محدودیت‏های پذیرفته شده جز عقب‏ماندگی ایران و کُند کردن حرکت علمی کشور چه چیز را به همراه دارد و این آیا در تعارض با خطوط قرمز اعلام شده از سوی رهبر انقلاب نیست؟ آیا پذیرفته است که ایران اسلامی مثلاً در طول "10 سال" فقط امکان آزمایش بر روی "یک" سانتریفیوژIR-5  را داشته باشد؟!

پی‏نوشت‏ها:

1.بیانات در دیدار جمعى از معلمان و فرهنگیان سراسر کشور، 16/2/1394.
2.بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394.
3.دیدار مدیران، متخصصان و کارشناسان سازمان انرژی اتمی با رهبر انقلاب، 20/1/1393.

4. Iran will continue to conduct enrichment R&D in a manner that does not accumulate enriched uranium. Iran's enrichment R&D with uranium for 10 years will only include IR-4, IR-5, IR-6 and IR-8 centrifuges as laid out in Annex I, and Iran will not engage in other isotope separation technologies for enrichment of uranium as specified in Annex I. Iran will continue testing IR-6 and IR-8  centrifuges, and will commence testing of up to 30 IR-6 and IR-8 centrifuges after eight and a half years, as detailed in Annex I.

5.  Consistent with its plan, Iran will continue working with the 164-machine IR-2m cascade at PFEP in order to complete the necessary tests until 30 November 2015 or the day of implementation of this JCPOA, whichever comes later, and after that it will take these machines out of the PFEP and store them under IAEA continuous monitoring at Natanz in Hall B of FEP.

Consistent with its plan, Iran will continue working with the 164-machine IR-4 cascade at PFEP in order to complete the necessary tests until 30 November 2015 or the day of implementation of this JCPOA, whichever comes later, and after that it will take these machines out of the PFEP and store them under IAEA continuous monitoring at Natanz in Hall B of FEP.

6. Iran will test a single IR-5 centrifuge machine for 10 years.

7. Iran will continue the testing of a single IR-4 centrifuge machine and IR-4 centrifuge cascade of up to 10 centrifuge machines for 10 years.

8. Iran will continue testing of the IR-6 on single centrifuge machines and its intermediate cascades and will commence testing of up to 30 centrifuge machines from one and a half years before the end of year 10.  Iran will proceed from single centrifuge machines and small cascades to intermediate cascades in a logical sequence.  

9. Iran will commence, upon start of implementation of the JCPOA, testing of the IR-8 on single centrifuge machines and its intermediate cascades and will commence the testing of up to 30 centrifuges machines from one and a half years before the end of year 10. Iran will proceed from single centrifuges to small cascades to intermediate cascades in a logical sequence.

10. Mechanical testing on up to two single centrifuges for each type will be carried out only on the IR-2m, IR-4, IR-5, IR-6, IR-6s, IR-7 and IR-8.

11. For 15 years Iran will not, and does not intend to thereafter, engage in any spent fuel reprocessing or construction of a facility capable of spent fuel reprocessing, or reprocessing R&D activities leading to a spent fuel reprocessing capability, with the sole exception of separation activities aimed exclusively at the production of medical and industrial radio-isotopes from irradiated enriched uranium targets.

12. Consistent with its plan and internationally established practices, Iran intends to continue R&D on new types of centrifuges through computer modelling and simulations, including at universities. For any such project to proceed to a prototype stage for mechanical testing within 10 years, a full presentation to, and approval by, the Joint Commission is needed.

13. For 15 years, Iran will not engage in producing or acquiring plutonium or uranium metals or their alloys, or conducting R&D on plutonium or uranium (or their alloys) metallurgy, or casting, forming, or machining plutonium or uranium metal.

14. Based on its long-term plan, for 15 years, Iran will carry out its uranium enrichment-related activities, including safeguarded R&D exclusively in the Natanz Enrichment facility, keep its level of uranium enrichment at up to 3.67%, and, at Fordow, refrain from any uranium enrichment and uranium enrichment R&D and from keeping any nuclear material.

۹۴/۰۴/۲۵ موافقین ۲ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۰)