بایگانی مرداد ۱۳۹۴ :: محراب اندیشه

۷ مطلب در مرداد ۱۳۹۴ ثبت شده است

- پادکست طوفانی از سخنرانی حاج سعید قاسمی: غیرت همت

دریافت
عنوان: غیرت همت
حجم: 7.8 مگابایت

- پادکست توپ از سخنرانی حجت الاسلام پناهیان: وقت شمردن انگشتای دسته!

دریافت
عنوان: وقت شمردن انگشتان دست
حجم: 7.39 مگابایت

۹۴/۰۵/۲۶ موافقین ۴ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۰)

جزوه "توافق خطرناک" الحمدلله در 89 صفحه آماده شده است. این جزوه حاوی بحث هایی در خصوص روند و چرایی شکل گیری مذاکرات با آمریکا، علت موافقت رهبر انقلاب با مذاکرات، نقدهایی بر فضای شکل گیری توافق و نیز  ایرادات وارد به توافق وین است. جزوه توافق خطرناک حکایت منازعه ای است که میان آمریکا و ایران کلید می خورد و رهبر انقلاب و اوباما هر یک می کوشند در آن بازی را به نفع خود مدیریت کنند. این جزوه توضیح می دهد چگونه با اشتباهات دولتمردان بازی باخت - باختی که رهبر انقلاب برای آمریکا طراحی کرده بود به بازی باخت - باخت برای ایران تبدیل شده و نیز راه برون رفت از این شرایط چیست. این جزوه گرداوری خوبی از نقدهای کارشناسان به توافق وین و قطعنامه 2231 دارد.

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: توافق خطرناک؛ در میانه‏ی جنگی سهمگین
حجم: 1.9 مگابایت


نشریه مواضع شخصیت ها نیز نشریه ای است که مواضع چهره های مختلف را در خصوص توافق وین روایت می کند. این نشریه به صورت تک برگی آماده شده و در قطع آ3 برای چاپ مناسب است.

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: نشریه مواضع شخصیت ها راجع به توافق وین
حجم: 1.23 مگابایت

جزوه زیر با عنوان آنچه دادیم و آنچه گرفتیم تهیه شده است:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: توافق وین؛ آنچه دادیم و آنچه گرفتیم/علی خلیلی
حجم: 728 کیلوبایت


جزوه زیر با عنوان از بیانیه لوزان تا توافق وین تهیه شده است:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: از بیانیه لوزان تا توافق وین/دکتر هادیان
حجم: 809 کیلوبایت

دو نشریه در قطع آ5 پشت و رو که به طور خلاصه درباره توافق توضیح می ده:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: پاسخی بر پرسش های اصلی در باب توافق هسته ای
حجم: 3.93 مگابایت


دریافت
عنوان: توافق خوب - توافق بد
حجم: 3.43 مگابایت

نشریه دوستان دانشگاه تهران با عنوان "اسب تروای گاوچران ها" به ماجرای عراق و بازرسی های آژانس و شورای امنیت در عراق اشاره می کند و اینکه این گزارش ها چگونه در اختیار آمریکایی ها قرار گرفت تا زمینه ساز حمله شود. این نشریه مستندات خواندنی و جالبی از کتاب خاطرات البرادعی را فهرست کرده است. این نشریه در قطع آ3 طراحی شده:

فایل پی دی اف:

دریافت
عنوان: نشریه اسب تروای گاوچران ها
حجم: 262 کیلوبایت


۹۴/۰۵/۲۴ موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۳)

امروز مثل فضای انتخابات باید به صورت منسجم در صحنه باشیم. همین که رهبر انقلاب دو بار در جریان مذاکرات هسته ‏ای تأکید می‏کنند:«اما لازم است ملت بیدار باشد، اما لازم است ملت بیدار باشد»، یعنی هوشیاری در این صحنه کلیدی است؛ و کسی که ندای ولیّ را نشنود و نپرسد که چه رخ داده و می‏ دهد؛ نمی ‏تواند شعار بدهد:«ما اهل کوفه نیستیم؛ علی تنها بماند.»

"اما لازم است ملت بیدار باشد"، یعنی فرد فرد ملت باید روند مذاکرات را پیگیری و تحلیل کند. به بیان رهبری یعنی:«بداند چه اتّفاقی دارد می ‏افتد [تا] بعضی از تبلیغاتچی ‏های مواجب ‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچی‏ های بی ‏مزد و مواجب - از روی ساده ‌لوحی - نتوانند افکار عمومی را گمراه کنند.» یعنی این خطر هست که تبلیغات دشمن یا ساده ‏لوحیِ برخی افراد، مسیر را به سوی دیگری بکشاند. یعنی این صحنه حساس است و بیداری در آن شرط و تعیین ‏کننده.

طی این چند روز دوستان مختلف و سایت‏ هایی مثل رجانیوز زحمات زیادی کشیدند و تحلیل های زیادی منتشر شده. لازم است تولید محتوا اولاً در لایه ی خواص و در قالب مقالات تحلیلی، جزوات مدوّن و مانند آن و ثانیاً در لایه ی عمومی و در قالب نشریات منظم، کف دستی، عکس ها و طرح های قابل استفاده در اینستاگرام و تلگرام و واتس آپ و... به صورت جدّی تر سامان پیدا کند، شبکه های تولید محتوا به هم وصل شوند و برای توزیع گسترده تر محتوا در اجتماعات و در فضای مجازی تدابیر جدّی تری اندیشیده شود.

تبلیغات خیابانی انتخابات

باید فضای عمومی از آنچه در جریان است آگاه شود و به مسئولین مربوطه آلارم دهد. باید کاری کنیم مردم متوجه شرایط باشند و شروع کنند به حرف زدن. همه ی اقشار، تشکل ها و گروه ها باید به دور از فضاهای هیجانی از طرق مختلف مثل بیانیه، طومار، واکنش نشان دادن در تشییع شهدا و... موضع بگیرند. باید روزی 10 تا بیانیه در کشور منتشر شود. تشکل های استانی از نمایندگانشان مطالبه کنند.در کنار راه هایی که برای ارتباط گیری و صحبت با مسئولین لازم است دیده شود، باید کاری کرد که نمایندگان مجلس احساس نکنند موافقت با توافق یک مطالبه ی عمومی است و اگر نمایندگان موافقت نکنند، جایگاه خود را از دست خواهند داد. برعکس باید متوجه شوند مطالبه ی مردم بررسی جدّی متن توافق و رفع امکان سوء استفاده و از بین بردن عقب نشینی های نادرست است.

به شدت لازم است ادبیات مردمی تولید کنیم. انتقال برخی پیچیدگی ها به مردم دشوار است. باید راه هایی برای مجاب کردن 5 دقیقه ای و 3 دقیقه ای مردم پیدا کنیم.

انتخابات

انتخابات مجلس

مثلا یک نگاهی که وجود دارد این است که برای در میان گذاشتن توافق با مردم و حتی حزب اللهی ها اول میخ را جایی کوبیم که هیچ شک و تردیدی در آن ایجاد نمی شود. رهبر انقلاب فرمودند باید بررسی قانونی صورت بگیرد پس این باید مطالبه ی جدی مردم از مسئولین باشد. باید دشمنیِ دشمن که حجت الاسلام پناهیان هم به درستی و با هوشمندی بر آن تکیه کردند را با استناد به صحبت های همین امروز مقامات آمریکایی نشان داد و شواهد بدعهدی آنها را یادآوری کرد، باید بین مردم نسبت به پایبندی آمریکا به تعهداتش تردید ایجاد کرد، باید از تعهدات لوزان سخن به میان آورد، باید از همکاری های لیبی و عراق با آمریکا و نتایج آن همکاری ها و بازرسی ها سخن گفت. بعد باید توضیح داد که امکان سوء استفاده از توافق وجود دارد. وقتی با دشمن داریم مذاکره می کنیم و متنی نوشتیم که با وجود تمام تلاش ها هنوز امکان سوء استفاده از آن وجود دارد، بدیهی ترین و عقلانی ترین کار این است که مجلس چاره ای برای رفع امکان سوء استفاده و رفع برخی عقب نشینی های نادرست در توافقنامه بیاندیشد. این یعنی مجلس نباید توافق را تایید کند. باید چاره ای دیگر بیاندیشد که این چاره البته لزوماً می تواند مخالفت صریح با توافق نباشد.

البته در گام بعد لازم است اجازه ندهیم نسبت به توافق ساده اندیشی صورت بگیرد و در جای خود از مشکلات جدی رویکرد مسئولین در این زمینه و توافق سخن بگوییم.

فرمایشات رهبر انقلاب در این چند سال اخیر حرف های زیادی دارد که باید روی آن کار شود. موضع صریح ایشان در خصوص استکبار و آمریکا و آسیب های مذاکره با آمریکا دیدگاه اصلی ما را روشن می کند. ایشان نقدها و نکات زیادی را هم خطاب به دولتمردان مطرح کردند که بسیاری از همان ها را لازم است امروز بتوانیم با ادبیات های مختلف و در قالب های مختلف بازنشر دهیم و جا بیاندازیم.

نکته ی مهم این است که جبهه ی اصلی جنگ ما با آمریکاست نه با مسئولین داخلی البته در جای خود و در ذیل این جبهه بندی می توان نقدهایی به مسئولین داشت. اما نباید صحنه ی اصلی فراموش شود.

حقیر از همه ی دوستان وبلاگ نویس که البته بعضاً مطالب خوبی هم تا کنون نوشته اند دعوت می کنم تا در یک جنبش وبلاگی و اینستاگرامی و... به صورت جدی تر و با نگاه تولید محتوا قلم به دست بگیرند و فعالیتشان را گسترش دهند. با این نگاه بنویسند که مطالبشان بتواند در قالب نشریه و... بازنشر پیدا کند. کسانی که می توانند کلیپ درست کنند، شعر بگویند، پادکست درست کنند، کاریکاتور بکشند، طرح یا عکس برای اینستاگرام و تلگرام و اتس آپ تولید کنند، دست به کار شوند. درست مثل انتخابات باید همه ی ظرفیت ها فعال شود. نه اینکه چند نفر فعال باشند و بقیه فقط فضا را رصد کنند.

انتخابات مجلس

انتخابات

انتخابات مجلس تبلیغات

دوستانی که وبلاگ به روز کردند، اطلاع دهند که این پایین لینک مطلبشان را بگذارم. هر کدام از دوستان هم که در حال فعالیتی است، تولیدی دارد یا در زمینه ای می تواند کمک کند، از طریق بخش نظرات مطرح کند که بتوانیم ظرفیت ها را به خوبی شناسایی و با هم هماهنگ کنیم. دوستانی که می توانند در توزیع محتوا در مساجد، نماز جمعه ها، اجتماعاتی مثل تشییع شهدا و... در تهران و استان ها کمک کنند هم شماره تماسی ذکر کنند که دوستان بتوانند با آنها ارتباط بگیرند و از توانمندی شان استفاده کنند. محل اجتماع ما دفتر نشریه راه خواهد بود و به زودی دوستان در سالن زیر زمین دفتر مستقر می شوند. حقیر هم به نوبه ی خودم در حال جزوه نوشتن و کمک به دوستان هستم. امروز باید همه در صحنه باشیم.


لینک ها:

- مستند های کوتاه دو نقطه - مجموعه سفیر

- سایت یک بیست

- جشن ملی/پرونده هسته ای

- بررسی حقوقی ، شکلی و محتوایی "برجام" به قلم مهندس سید مجتبی ثمره هاشمی

- وبلاگ مسعود براتی

- توافق یواشکی

- این روزها پس از توافق

- آیا شیطان هم رؤیای صادقه دارد؟(تنها نوشته)

- گل‌شماری، آغاز اشتراک در اختلاف(طلبه اُ منفی)

- نه در راس امور، نه اصلا جزیی از امور! (مردی به نام شقایق)

- ظریف(هشتی)

- سانتریفیوژ آلوده و برجام آلوده به نیرنگ!!(سیاست)

- چرا آرمان‌خواهان مخالفند؟!(پابرهنگان)

- چه حیف می‌شود اگر کنگره تصویب نکند ...(دردنامه)

- در دوره پساتوافق هسته‌ای انقلابی‌تر می‌شویم(زلال بصیرت)

- نقض خطوط قرمز(علم و بصیرت)

- نقش رهبری در توا ننگین یا عزتمند...؟(ملاحظات و محکمات)


* دوستان در تلاشند در کلیه اجتماعات مردمی حضور پیدا کنند و با توزیع نشریه مردم را در جریان واقعیات پرونده هسته ای قرار دهند. وعده ی ما تمامی اجتماعات اعم از نماز جمعه، تشییع شهدا و... .  شبکه مساجد هم لازم است  شکل بگیرد. اگر در این راستا می توانید کمک کنید خبر بدهید.

۹۴/۰۵/۱۶ موافقین ۱ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۲)

پیشنهادی درخور تأمل به نمایندگان محترم مجلس

ناگفته پیداست توافق هسته‏ ای، مجلس شورای اسلامی را در یک دوقطبی دشوار قرار داده؛ دوقطبی ‏ای که تیم مذاکره ‏کننده ‏ی کشور نیز آن را پُررنگ‏ تر کرده است. گفته می‏ شود مجلس تنها می‏ تواند در خصوص "کلیت" توافق نظر دهد؛ یعنی یا باید آن را به کلی رد کند یا به کلی تصویب. این نکته ‏ای است که عراقچی نیز در گفت‏و‏گوی تلویزیونی بدان اشاره کرد:«این امکان وجود ندارد که بخشی از این توافق رد و یا تأیید شود و یا این‌که اصلاحاتی در بخشی از آن صورت بگیرد. بلکه باید کلیت آن یا رد و یا مورد تأیید قرار بگیرد. اگر کلیت آن رد شود ما باید دوباره به میز مذاکره برگردیم و برای آن مذاکره کنیم و این‌که این توافق با اصلاحاتی تصویب شود مقدور نیست.»

دکتر ظریف

تصویب توافق از سوی مجلس به منزله‏ ی پذیرفتن تمامی نقصان‏ های آن خواهد بود. باید توجه داشت:

1- مجلس با تصویب توافق از مواضع گذشته ‏ی خویش عدول کرده و قانون مصوب خود در خصوص حفظ دستاوردهای هسته ‏ای را نقض می ‏کند؛ چه آنکه توافق، شروط مطرح شده در قانون را رعایت نکرده است که این را می‏ توان نوعی بی‏ اعتنایی به قانون نیز تلقی کرد. به عنوان نمونه مجلس محترم تصویب کرده هیچ محدودیتی برای تحقیق و توسعه پذیرفته نیست در حالی که توافق، محدودیت ‏های متعددی را در این زمینه ذکر می‏ کند که برخی نه 10 ساله و نه 20 ساله که مادام‏ العمر هستند!

2- توافق در موارد متعددی خطوط قرمز نظام را رد کرده و مجلس با تصویب خود به این بی‏ اعتنایی به خطوط قرمز رنگ قانونی می ‏دهد.

3- توافق به دلیل نقصان‏ هایی که در درون خود دارد، در همین آغاز کار با سوء استفاده ‏ی آمریکا و بدعهدی کشورهای غربی مواجه شده. آنچه به عنوان نمونه وندی شرمن در خصوص افزایش 5ساله‏ی زمان بازگشت‏پذیری تحریم‏ها مطرح کرد، ریشه در همین نقصان‏ ها دارد. این نقصان‏ ها به همین راحتی اجازه‏ ی مختومه شدن پرونده ‏ی هسته ‏ای ایران در شورای امنیت را نمی ‏دهد. خبرنگار از شرمن پرسید که آیا بند مهم مربوط به بازگشت‏ پذیری پس از 10 سال اجرای اولیه‏ ی توافق ایران و 1+5 لغو می ‌شود؟ و شرمن پاسخ داد:«5 عضو دائم شورای امنیت تصمیمی سیاسی گرفتند و به دبیرکل سازمان ملل هم اعلام کردند که پس از 10 سال، درخواست تمدید 5 ساله این مکانیسم را مطرح خواهند کرد!» عدم استفاده از لفظ close در متن توافق و بسنده کردن به عبارت conclude منشأ برخی از این مشکلات است. جان کری و ارنست مونیز وزرای خارجه و انرژی آمریکا نیز طی یادداشتی در روزنامه واشنگتن ‏پست تصریح کردند:«برنامه‏ی تأیید شده در وین، منقضی نمی ‌شود، بلکه نامحدود است.» مجلس با تصویب توافق آن هم در شرایطی که این سوء استفاده‏ ها و زیاده‏ خواهی ‏ها علنی شده و برخی نقصان‏ های توافق را روشن کرده، عملاً به این سوء استفاده ‏ها مشروعیت و امکان عملیاتی شدن می ‏دهد. در واقع مجلس توافقی را تصویب می ‏کند که به خوبی می ‏داند نه تنها امکان سوء استفاده از آن به خاطر نقصان ‏های حقوقی‏ اش وجود دارد، بلکه عزم این سوء استفاده ‏ها از هم‏ اکنون جزم و علنی شده است.

4- توافق نه تنها امکان سوء استفاده را فراهم می‏آورد، بلکه از حداقل ‏های لازم برای دادخواهی ایران نیز برخوردار نیست. نقض عهد آمریکا اگر چه می‏تواند به شکایت ایران و پیگیری او برای کشاندن موضوع به شورای امنیت منجر شود، اما از یک سو با حق وتوی کشورهای عضو شورای امنیت ستاندن حق تقریباً غیرممکن است و از سوی دیگر پذیرش اعتراض ایران به معنای بازگشت تحریم‏ ها خواهد بود، بدون هیچ اقدام تنبیهی در خصوص طرف مقصّر. در واقع اگر کشور دیگری تخلف کند، ایران به طریق اولی با بازگشت تمامی تحریم ‏ها تنبیه خواهد شد و هیچ حقی برای ایران محفوظ نمی‏ماند. این در شرایطی است که بسیاری از اقدامات ایران بارگشت‏ پذیر نیست یا زمان برگشت ‏پذیری طولانی دارد. مجلس با تصویب خود نقایص توافقنامه در خصوص دادخواهی را نیز می ‏پذیرد.

5- توافق برای لازم ‏الاجرا شدن مصوبه‏ ی شورای امنیت را نیز در پی داشت؛ مصوبه‏ ای که در آن سخن از برخی محدودیت‏ ها نظیر موشک ‏های بالستیک با امکان استفاده‏ ی هسته‏ا ی را به همراه دارد. برخلاف تأکید تیم مذاکره کننده مبنی بر بی‏ ربط بودن این بند با فعالیت ‏های نظامی ایران، موشک ‏های شهاب 3 به همین بهانه مورد مناقشه بوده و طبعاً از این به بعد هم خواهد بود. طرف غربی ادعا می‏ کند امکان کارکرد هسته‏ ای برای این موشک‏ ها وجود دارد. به کار رفتن واژه‏ ی capable در متن، مشکلات این ‏چنینی را به همراه دارد که این مشکلات با ذکر لفظ design حل شدنی نیست. عدم اجرای این بند از قطعنامه چنانکه مذاکره‏ کنندگان کشورمان اعلام می ‏کنند، طبیعتاً می ‏تواند قطعنامه‏ های بعدی شورای امنیت را به همین بهانه در پی داشته باشد. در مقابل نیز وقتی ایران پایبندی و التزامی به قطعنامه نداشته باشد، طرف غربی هم به تبع چنین الزامی برای خود نخواهد دید. تصویب مجلس اگر چه متوجه توافق است اما عملاً به معنای پذیرش ساز و کارهای قانونی بین ‏المللی در نظر گرفته شده و به رسمیت شناختن محدودیت ‏های شورای امنیت که در توافق هم اشاره‏ ای کلی به آنها شده، نیز هست. به این ترتیب مجلس با تصویب خود هزینه ‏های عدم اجرای بندهای محدودیت ‏زای قطعنامه‏ ی شورای امنیت را بیش از پیش متوجه ایران خواهد کرد.

6- بدیهی است که مجلس با تصویب این توافق مسئولیت آن را می ‏پذیرد و هر جا که نقایص توافق برملا شود، انگشت اتهام علاوه بر دولت، مجلس را نیز نشانه خواهد گرفت و دولت نیز می ‏تواند به همین بهانه برای خود شریک جرم معرفی نماید.

و...

رد کردن توافق از سوی مجلس نیز تبعاتی به همراه خواهد داشت و بهانه ‏گیری طرف غربی را همزمان با تشدید فشارهای داخلی بر روی مجلس به دنبال خواهد آورد. از آنجا که در خصوص توافق قطعنامه ‏ای در شورای امنیت به تصویب رسیده، رد کردن توافق از سوی ایران می ‏تواند قطعنامه‏ ی بعدی این شورا را در پی داشته باشد.

اما چاره ‏ی کار چیست؟ به نظر می ‏رسد نخستین اقدام لازم صبر است! باید اجازه داد اول کنگره و دولت آمریکا تکلیف خود را مشخص کند. اگر از سوی آمریکا توافق رد شود، هم مشکلاتِ توافق گریبان ایران را نخواهد گرفت و هم ایران می‏ت واند طرف غربی را بار دیگر به بدعهدی متهم کند.

اما اگر روند قانونی نیز در آمریکا طی شد، به نظر می ‏رسد مجلس محترم نه توافق را باید رد کند و نه تصویب؛ بلکه باید دوقطبی تصویب یا رد توافق را از بین ببرد و دوقطبی "توافق با امکان سوء استفاده" و "توافق بدون امکان سوء استفاده" را جایگزین کند و به عبارت بهتر به جای ایجاد دودستگی بر سر رد یا تایید و یا مخالفت و مخالفت، وحدتی بر روی "توافق بدون امکان سوء استفاده" را در کشور شکل دهد. در واقع نمایندگان محترم می ‏توانند با فهرست کردن موارد بدعهدی طرف غربی که بعد از توافق روشن شده و نیز برشمردن سوابق این بدعهدی‏ ها و نیز برخی نقایص توافق که زمینه ‏ی بدعهدی را ایجاد می‏کند، بررسی توافق را منوط به رفع امکان سوء استفاده از آن از طریق اصلاح متن اصلی توافق و نیز اصلاح قطعنامه شورای امنیت کنند. این دوقطبی قابلیت توجیه بهتری در داخل کشور دارد و برای مردم ایران که آمریکا را به خوبی می‏ شناسند، قابل درک است. از دیگر سو اگر چه این تصمیم در واقع نوعی مخالفت با توافق است اما می‏ تواند با ادبیاتی کاملاً متفاوت و در قالب موافقت مشروط با توافق مطرح شود. می‏ توان بدون اظهارنظر مستقیم در خصوص توافق، قانونی با عنوان "قانون جلوگیری از سوء استفاده ‏ی آمریکا از توافق هسته‏ ای" یا مانند آن را تصویب کرد که الزام ‏آور باشد و بعد از این، توپ در زمین دولت محترم و طرف غربی خواهد بود. پیش از این آقای عراقچی هم از امکان پیگیری دوباره‏ ی مذاکرات سخن گفته بود و این می ‏تواند فرصتی برای چانه ‏زنی مجدد نیز باشد.

باید توجه داشت که این گزینه نیز می ‏تواند بی‏ هزینه نباشد اما اگر با هوشمندی پی گرفته شود، قطعاً هزینه‏ هایی به مراتب کمتر از تصویب توافق به همراه دارد. دولت محترم به جهت اینکه ایران اسلامی را در شرایطی قرار داده که چه رد توافق و چه تصویب آن برای کشور هزینه خواهد داشت، باید از مردم و مسئولین کشور عذرخواهی کند و این نیز نکته ‏ای است که مجلس محترم ضمن قدردانی از تلاش‏ های انجام شده، می ‏تواند به عنوان گلایه متذکر شود. دولت باید در خصوص نقایص فاحش توافق که مجال سوء استفاده‏ ها را در همین ابتدای کار فراهم آورده نیز پاسخگو باشد. طبیعتاً مجلس در این شرایط باید مراقبت کند از رهبری هزینه نشود.

۹۴/۰۵/۰۵ موافقین ۷ مخالفین ۱
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱۷)

نشسته اند یک گوشه با قیافه ای حق به جانب نق می زنند که چرا رهبری دخالت نمی کند! پس شما چه کاره اید؟ چرا فکر می کنید همه ی بارها را رهبر جامعه ی دینی باید یک تنه بر دوش بکشد؟ می گویند آقا خودش دخالت کند و ماجرای توافق کنونی که پُر از اشکال است را خاتمه دهد. مَثَل اینان مَثَلِ قوم موسی است که می گفتند اذهب انت و ربک فقاتلا انا ههنا قاعدون! تو و پروردگارت برو بجنگ ما اینجا نشسته ایم! اینان گمان می کنند همین که کمی نقدهایشان را مطرح کردند تمام رسالت خود را انجام داده اند و دیگر وظیفه ای ندارند. منتظر نشسته اند آقا کاری کند! این غلط است! رهبری البته امکان صدور حکم حکومتی دارند اما به فرضِ به مصلحت بودن استفاده از این اختیار، وقتی از این امکان می توان استفاده کرد که پذیرش داخلی وجود داشته باشد. در رابطه ی میان امام و امت، اگر امت در صحنه نباشند، امام اگر علی(ع) نیز باشد، خانه نشین می شود. ولی فقیه دیکتاتور نیست؛ پدر پیر جامعه ی دینی است که نقش مربّی را در نسبت با فرزندان خود دارد. همپای آنان راه می رود و گاه با آنان می نشیند و می ایستد. مهمترین اصل حفظ و وحدت جامعه ی دینی است. رهبر انقلاب همان روز که از جواز مذاکره گفتند دو بار با تأکید تصریح کردند: اما لازم است ملت بیدار باشد. اما لازم است ملت بیدار باشد. آیا اکنون ملت بیدار است؟

رهبر انقلاب

امروز نخبگان حق ندارند در گوشه ای بنشینند و نق بزنند. باید به میدان عمل بیایند و با مردم هم سخن شوند. مسجد به مسجد؛ کوچه به کوچه؛ مغازه به مغازه. باید مطالبه ی "توافق بدون امکان سوء استفاده" در کشور شکل بگیرد که اگر چنین شد کار برای همان مجاری قانونی آسان تر می شود و می توان از همان راه به مسئله فیصله داد و راهی برای رفع اشکالات توافق پیدا کرد. اگر نخبگان و خواص به میدان بیایند و اهمیت نقش خود را بشناسند، نیازی به حکم حکومتی و ورود رهبری که هزینه های زیادی خواهد داشت، باقی نمی ماند. خواص باید رسالت امروز را بشناسند و راحت طلبی و نق زدن را کنار بگذارند. باید به ایجاد یک مطالبه ی ملی کمک کنند و این شدنی است. اگر امروز خواص چنین نقشی را ایفا نکردند و ملت را بیدار نکردند، در صورتی که توافق در آمریکا نیز به تصویب نهایی برسد، هیچ کس در کشور هیچ کاری نمی تواند بکند و آن روز دستِ همه بسته خواهد بود. این قطعی است.

چنانچه قبلاً هم توضیح داده شد مسئله مخالفت با اصل توافق نیست. بده بستان را رهبری پذیرفته اند. ما هم می خواهیم تحریم ها برداشته شود. اما می خواهیم پای متنی را امضا کنیم که مبتنی بر آن واقعاً تحریم ها برداشته شود و راه سوء استفاده، بدعهدی و زیر میز زدن باقی نماند. همین را باید یک مطالبه ی ملی کرد و البته رهبر انقلاب فرمایشات متعددی داشتند که مورد تأکید مکرر ایشان بود. اینها را باید با مردم با ادبیات مردمی در میان گذاشت. باید گفتمان سازی کرد و گفتمانی ملی به وجود آورد. باید قصه ی آقای فردوس هنگام وکالت زدن را برای همه یادآوری کنیم. امروز این وظیفه متوجه همه ی ماست.

مطلب مجلس، توافق را نه رد کند و نه تأیید را هم حتما در این وبلاگ بخوانید.

پیشنهادی است به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی.

۹۴/۰۵/۰۴ موافقین ۵ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱۸)

امروز، زمانِ در صحنه بودن است؛ زمان گوشه ‏نشینی و راحت‏ طلبی نیست. این نیست که با یک بیانیه‏ ی مبهم خیال خودمان را راحت کنیم که رسالت خود را به جا آورده‏ ایم. امروز، تکلیف متوجه همه‏ ی ماست و تاریخ همان‏گونه که در مورد نقش‏ آفرینی نخبگان در اعصار مختلفِ خود قضاوت می‏ کند و آنها را در موارد مختلف متهم می ‏داند، روزگاری در مورد ما نیز قضاوت خواهد کرد.

مگر نه این است که رسالت جنبش دانشجویی، گفتمان‏ سازی و مطالبه است؟ آیا می ‏توانیم ادعا کنیم رسالت گفتمان‏ سازی و مطالبه‏ مان را در جریان توافق هسته ‏ای به جا آورده‏ ایم؟ آیا با مردم نشستیم تا دغدغه‏ ها و حرف‏ هایی که رهبرانقلاب مکرراً و با اصرار بیان می‏ کنند ولی باز هم دست آخر مهجور می‏ ماند، برای آنها واگویه کنیم یا ما نیز چون نخبگان راحت‏ طلب گوشه گرفتیم تا رهبری خود گفتمان ‏سازی را نیز یک ‏تنه عهده‏ دار شوند؟

رهبر انقلاب

مدت‏ هاست رهبرانقلاب با زبان‏ های مختلف واقعیت‏ هایی را در خصوص تحریم ‏ها، بدخواهی‏ های طرف غربی و پرونده‏ ی هسته‏ ای کشورمان بیان کرده ‏اند. ایشان مکرراً از لزوم تکیه بر توانمندی ‏های درونی سخن گفتند و راه ‏حل واقعی مواجهه با تحریم‏ ها را در این باور و رویکرد معرفی نمودند. اینها مورد تأکید چندین‏ باره ‏ی رهبر انقلاب قرار گرفت و اهمیت جدی داشت. باید نگاه امیدوانه‏ ی برخی مردم به خارج از کشور برای حل مشکلات اصلاح شود و به داخل بازگردد. رهبرانقلاب لزوم پرهیز از سطحی‏ نگری در چالش‏ ها و نیز لزوم شکافتن درست مشکلات را متذکر شدند و بدعهدی‏ های طرف مقابل را یادآوری کردند. رهبرانقلاب در خصوص پرونده‏ ی هسته ‏ای ایران اسلامی خطوط قرمزی را بیان کردند و فرمودند که بر این خطوط اصرار دارند.

ایشان همگان را به تحلیل آنچه در جریان است فراخواندند و از لزوم در صحنه بودن مردم سخن گفتند. رهبرانقلاب با صراحت تصریح کردند:«این تجربه، ظرفیّت فکری ملّت ما را بالا خواهد برد... من فکر نمی‏ کنم [از] این مذاکرات آن نتیجه‌ای را که ملّت ایران انتظار دارد، به‌دست بیاید، لکن تجربه‌ای است و پشتوانه‌ی تجربی ملّت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادی ندارد امّا لازم است ملّت بیدار باشد. ما از مسئولین خودمان که دارند در جبهه‌ی دیپلماسی فعّالیّت می‏ کنند، کار می‏ کنند، قرص و محکم حمایت می‏ کنیم، امّا ملّت باید بیدار باشد، بداند چه اتّفاقی دارد می‌افتد [تا] بعضی از تبلیغاتچی‌های مواجب‌بگیر دشمن و بعضی از تبلیغاتچی‌های بی‌مزدومواجب - از روی ساده‌لوحی - نتوانند افکار عمومی را گمراه کنند.»(بیانات در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان، 12/8/1392) رهبرانقلاب تأکید کردند ضرری نمی‏ کنیم اما باید ملت بیدار باشد. چه کسی باید ملت را بیدار کند؟ چه کسی باید جزئیات توافق را با آنها در میان بگذارد؟ باید نیرو از خارج کشور استخدام کنیم؟!

امروز پای توافقی در میان است که متخصصان کشور به دلایل مختلف آن را دچار اشکالات جدی و دارای امکان سوء استفاده برای طرف غربی معرفی می‏ کنند و جالب آنکه طرف مقابل همین امروز و هنوز جوهر توافق خشک نشده با وقاحت تمام از بدعهدی‏ هایی که خواهد کرد سخن می‏ گوید و این بدعهدی‏ ها را نیز متأسفانه به متن همین توافق، مستند می‏ نماید. شرمن از تمدید 5ساله‏ ی برخی بندهای توافق می‏ گوید و اگر این امکان مبتنی بر متن تهیه شده وجود دارد که وجود دارد، طبیعی است که تمدید لزوماً به 5 سال و یک یا دو بند توافق محدود نخواهد شد. این یعنی همان که رهبرانقلاب فرمودند که طرف غربی خَرَش که از پل گذشت برمی‏ گردد و به ریش شما می‏ خندد!

امروز لازم است فرد فرد جنبش دانشجویی و طلاب کشور متن توافق و قطعنامه را به دقت بخوانند و با رجوع به نظرات کارشناسان و نقدهای مطرح شده نقایص آن را دریابند. باید ظرایف متن انگلیسی توافق را متوجه شوند و به متن اصلی(انگلیسی) نیز رجوع کنند. باید بیانات رهبرانقلاب را در این یکی دو سال، خصوصاً در سال جاری به دقت مطالعه کنند و سوابق بدعهدی‏ های طرف غربی در مذاکرات ژنو و قبل از آن را استخراج نمایند. بسیاری از حرف ‏ها که می‏توان و باید با مردم در میان گذاشت از بیانات رهبر انقلاب قابل استخراج است. کسی که در این شرایط چنین رسالتی برای خود نبیند، نمی ‏تواند نام خود را دانشجو یا طلبه ‏ی انقلابی بگذارد.

دوقطبی پذیرش یا رد توافق باید شکسته شود. باید مطالبه‏ ی "توافقِ بدون امکان سوء استفاده" در کشور شکل بگیرد؛ بدون آنکه کارهای هیجانی یا احساسی انجام شود؛ بدون اینکه جو مخالفت با توافق یا دودستگی در کشور شکل بگیرد. این زشت است که تنها در زمان انتخابات یادمان می ‏افتد باید با مردم سخن بگوییم و گمان می‏ کنیم همه چیز کشور انتخابات است. امروز نیز مثل روزهای انتخابات باید دانشجویان و طلاب کشور مسجد به مسجد و شهر به شهر بگردند، با مردم سخن بگویند، واقعیت‏ های توافق را برای مردم روشن کنند و مطالبه‏ ی "توافقِ بدون امکان سوء استفاده" را در سطح کشور شکل دهند. بدون هیچ‏ گونه توهینی به مسئولین کشور باید مردم را مطلع و بیدار کرد. اگر مردم در صحنه نباشند و ساده ‏انگارانه به توافق نگاه کنند، دستِ "همه" در کشور بسته خواهد بود؛ دستِ "همه" بسته خواهد شد و ما باید این را بفهمیم؛ اما اگر مردم آگاه شوند، راه برای پیدا کردن راه ‏حل‏ های مطلوب به لطف خدا باز می‏ شود.

جنبش دانشجویی و طلاب کشور باید ادبیات مردمی لازم را برای این ارتباط‏ گیری با متن جامعه ایجاد کنند. باید بتوان روشن و با منطق مسائل را بیان کرد و روشن کرد مسئله، اصل توافق نیست بلکه چگونه توافق کردن است. باید توضیح داد چنانکه رهبری نیز می ‏فرمایند همه موافق توافق کردنند اما باید توافقی انجام دهیم که امکان دبّه در آوردن طرف غربی و سوء استفاده در آن نباشد. برای مردم تداعی کنیم زمانی را که آقای فردوس وارد محضر شد تا وکالت دهد به پسرش و رئیس محضر مدام به او گفت باید متن را بخوانی و بعد امضاء کنی و او نخواست و به زور متن را برایش خواندند؛ او توجهی نکرد و شد آنچه که شد. باید با زبان تمثیل و به طور روشن برای مردم توضیح داد که نوشته شدن متن توافق کافی نیست. باید راه سوء استفاده از آن نیز سد شود و گر نه ممکن است برداشته شدن تحریم‏ ها پایدار نباشد و طرف غربی زیر قولش بزند و باز هم تحریم گریبان کشور را بگیرد. باید حکمت خطوط قرمز رهبری را برای مردم روشن کرد و برای مردم توضیح داد که این خطوط شکسته شده است. از این مسیر مردم و نخبگان نیز رشد می‏ کنند و این آن چیزی است که رهبرانقلاب نیز می‏ خواهند.

آقای فردوس

باید توجه کنیم مسئله را درست و از منظر صحیح برای مردم مطرح کنیم. رهبرانقلاب اصل بده ‏بستان را پذیرفتند. ایشان تصریح کردند:«ما از اوّل، منطقی وارد شدیم، منطقی حرف زدیم، زیاده‌ خواهی نکردیم؛ ما گفتیم طرف، یک تحریم ظالمانه‌ای را تحمیل کرده است، ما می‏ خواهیم این تحریم برداشته بشود؛ خیلی خب، این یک بده‌بستان است، حرفی نداریم که در این زمینه یک چیزی بدهیم، یک چیزی بستانیم تا تحریم ‏ها برداشته بشود؛ امّا صنعت هسته‌ای متوقّف نباید بشود، لطمه نباید بخورد؛ این حرف اوّل است؛ از اوّل این حرف را زدیم و دنبال کردیم تا امروز.»(بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394) پس مسئله اصل توافق نیست. مسئله این است که آیا توافق انجام شده توافق خوب است یا خیر؟ آیا به نفع کشور است یا مشکلاتی دارد. باید نشریه منتشر کرد، بیانیه داد، در مساجد سخنرانی کرد، طومار امضاء کرد و...

اگر امروز جنبش دانشجویی و طلاب کشور در صحنه بودند، فضا برای اتخاذ تصمیم منطقی و صحیح باز می‏شود و الا کشور ناگزیر از پذیرش مشکلات زیادی خواهد بود و آن وقت برای تاریخ پاسخی نخواهیم داشت.

۹۴/۰۵/۰۲ موافقین ۱۰ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱۶)

سایت خبری الف در یادداشتی به قلم برادر عزیز جناب آقای محسن مهدیان با عنوان "ظاهرگرایی آشفته در مذاکرات هسته‏ ای" از دو گروه یاد کرد که هر دو به نوعی گرفتار ظاهرگرایی شده‏ اند و منشأ این ظاهرگرایی عدم فهم نرمش قهرمانه است. گروهی تنها در دولت نرمش را فهمیده‏ اند و گروهی که منتقدین دولت هستند تنها قهرمانانه را خوانده‏ اند و "مبارزه را تنها در خون دادن می‏ پندارند."

سایت الف در خصوص گروه دوم می‏نویسد:«این جریان از مقاومت، تنها استنباط جنگ دارند و راه‏های دیگر مقاومت را نرمش ذلیلانه می‏پندارند. این جریان نیز در ظاهر مذاکرات مانده‏اند.» نویسنده در ادامه می‏افزاید:«مذاکرات هسته‏ای، مبارزه است. کسانی که فکر می‏کنند مذاکرات هسته‏ای یعنی کوتاه آمدن از مواضع انقلاب، سخت در اشتباهند. مذاکره و صلح جزئی از مقاومت است. مقاومت هست، تا وقتی ولی فقیه شجاع و مدبر و مردم مبارز وجود دارند. مذاکره را نباید جدا از مقاومت فرض کرد. نرمش قهرمانانه همین است. صلح و خیز مجدد برای پیروزی بزرگتر. چه آنکه فتح الفتوح و فتح مکه نتیجه‏ی صلح حدیبیه بود. به این ترتیب اگر صلح امروز را مبارزه بدانیم ناگزیر از هزینه‏ها هستیم. مگر ممکن است در مبارزه هزینه نداد؟ برخی مبارزه را تنها در جبهه جنگ می دانند. اینطور نیست. لازم باشد برای مبارزه پای میز مذاکره هم می‏رویم. طبیعی است که اینجا هزینه دادن تنها خون دادن و جان دادن نیست. بلکه باید هزینه‏های مادی داد و حتی از آبرو خرج کرد. اما این هزینه ها قابل تحمل است تا وقتی که در چارچوب مقاومت تعریف شود. انقلاب اسلامی با رهبری شجاع و آگاه و با درایت جز به مسیر مقاومت نمی‏رود. پس مذاکره امروز را باید ذیل مقاومت پنداشت و با ظاهربینی نباید مسیر این نزاع تاریخی را تخطئه کرد.»

در این خصوص نکاتی قابل طرح است:

1-این تلقی که یک گروه در حال حاضر در کشور طرفدار مذاکره و کوتاه آمدن در مقابل استکبارند و گروه دوم با هرگونه مذاکره و کوتاه آمدن و توافق مخالف است، نوعی ظاهرگرایی و سطحی‏انگاری است و این البته تلقی‏ای است که رهبر انقلاب نیز آن را نفی کرده‏اند. ایشان می‏فرمایند:«ما دنبال توافقیم. اگر کسی بگوید که در مسئولین جمهوری اسلامی کسی هست که توافق را نمی‏خواهد، خلاف گفته؛ این را همه بدانند. مسئولین جمهوری اسلامی - بنده، دولت، مجلس، قوّه‌ی قضائیّه، دستگاه‌های گوناگون امنیّتی، نظامی، غیره - همه در این جهت متّفقیم و موافقیم که توافق باید انجام بگیرد. در این جهت هم باز همه متّفقند که این توافق باید عزّتمندانه باشد، مصالح جمهوری اسلامی به دقّت و با وسواس باید در آن رعایت بشود؛ در این هم هیچ اختلافی نیست؛ دولت، مجلس، بنده، دیگران و دیگران همه در این جهت متّفقیم، نظرمان یکی است. توافق بایستی توافقی باشد منصفانه و منافع جمهوری اسلامی را بایستی تأمین بکند.»(بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394) رهبرانقلاب می‏فرمایند بر سر اصل دنبال توافق بودن اختلافی نیست. با این حساب بنابر دیدگاه سایت الف احتمالاً رهبری در اشتباه هستند! چرا که نه تنها برخی افراد در کشور هستند که با اصل توافق کردن مخالفند بلکه گروهی در کشور این‏چنینند!

2-برخلاف آنچه نویسنده‏ی سایت الف بیان می‏کند، بحث بر سر توافق کردن یا نکردن نیست. بحث بر سر چگونه و با چه شاکله و چه مختصاتی توافق کردن است. رهبرانقلاب که این همه نویسنده در نوشته‏ی خود به نقش‏آفرینی ایشان اشاره می‏کند، در موارد متعددی خطوط قرمزی را مطرح کردند و در موارد متعددی نیز بر لزوم توجه به این خطوط قرمز و کوتاه نیامدنشان در جلسات داخلی از این خطوط تأکید داشتند. آیا سایت خبری الف توافقق را در چارچوب این خطوط تلقی می‏کند و حاضر است از دولت محترم در این خصوص دفاع کند؟ آیا بررسی اینکه دولت محترم دستورات رهبری را در توافق رعایت کرده و به خطوط قرمز نظام توجه کرده یا نه ظاهرگرایی است؟ سایت محترم الف که روزگاری روزشمار ولایتمداری منتشر می‏کرد، چه تعریفی از خطوط قرمز دارد و الزام‏آور بودن آن چگونه می‏بییند؟ رهبرانقلاب در خصوص خطوط قرمز می‏فرمایند:«من یک خواسته‌هایی از مسئولین داشته‌ام که این را به آنها عرض کردم، گفتم و روی آنها اصرار دارم.»(بیانات در دیدار مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام، 20/1/1394) ایشان تصریح می‏کنند:«بروند حرف بزنند، مذاکره کنند، به توافق برسند، اشکالی ندارد - البتّه درحالی‌که آن خطوط اصلی را رعایت کرده باشند - لکن به‌هیچ‌وجه تحمیل را قبول نکنند، زور را قبول نکنند، تحقیر را قبول نکنند، تهدید را قبول نکنند.»(بیانات در دیدار جمعى از معلمان و فرهنگیان سراسر کشور، 16/2/1394) ایشان همچنین تأکید کردند:«آنچه بنده اینجا در این جلسه یا در جلسات عمومی میگویم، عیناً همان حرف‏هایی است که در جلسات خصوصی به مسئولین، به رئیس‌جمهور محترم و به دیگران میگویم. این خطّ تبلیغی‌ای که دیدیم و می‌بینیم دنبال می‏کنند که بعضی از خطّ قرمزهایی که رسماً اعلام می‏شود، در جلسات خصوصی از آنها صرف‌نظر می‏شود، حرف خلاف واقع و دروغی است. آنچه ما اینجا به شما می‏گوییم یا در جلسات عمومی می‏گوییم، عیناً همان حرف‏هایی است که به دوستان، به مسئولین، به هیئت مذاکره‌کننده، همان‏ها را بیان می‏کنیم؛ حرف‏ها یکی است.»(بیانات در دیدار مسئولان نظام، 2/4/1394)

3- برخلاف آنچه نویسنده‏ی سایت الف بیان می‏کند، بحث بر سر توافق کردن یا نکردن نیست. بحث بر سر تعهداتی است که این توافق متوجه کشور می‏کند و اینکه آیا پذیرفتن آن به نفع منافع کشور است یا اینکه بهانه‏گیری زود هنگام طرف غربی و سخن گفتن امثال شرمن در مورد تمدید 5ساله‏ی برخی بندهای توافق نشان از نقایص حقوقی آن دارد. انتظار آن بود که سایت خبری الف نیز به عنوان یک دلسوز نظام این توافق که حاصل زحمت دولتمردان است را به دقت مورد مداقه قرار دهد و با توجه به تأکید چندین باره‏ی رهبری انقلاب مبنی بر لزوم بررسی کارشناسی و سیر مسیر قانونی از نخبگان مختلف دانشگاهی دعوت کند تا توافق را ارزیابی نمایند. آیا توافقی با این عظمت بعد از این همه سال این جایگاه و ارزش را نداشت که سایت محترم الف به جای گرفتن ژست روشنفکری و گوشه‏ای نشستن و نفی ضرورت بررسی ریزبینانه و حقوقی، نخبگان حوزه و دانشگاه را به میدان بحث کارشناسی و عالمانه و به اصطلاحِ سایت الف غیرظاهرگرایانه دعوت کند؟ آیا اگر در توافق مورد اشاره اشکالات و نقایصی باشد که پس از امضای آن به جهت عدم اطلاع، مشکلات عدیده‏ای برای کشورمان ایجاد شود و حتی خدای ناکرده سایه‏ی جنگ بر سر کشور سنگینی کند، سایت الف خود را سرزنش نخواهد کرد؟

4-البته در تاریخ اسلام مقوله‏ای به عنوان صلح حدیبیه وجود دارد. اما در همین تاریخ اسلام مقوله‏ای نیز به نام تحمیل صلح به امام مجتبی(ع) و خانه نشین شدن علی(ع) به خاطر بی‏بصیرتی، حاشیه‏نشینی و راحت‏طلبی خواص قابل رصد کردن است.

به نظر می‏رسد همین میزان کفایت کند. مشخص است توافق را از منظرهای گوناگونی می‏توان نقد و بررسی کرد. نخست از منظر جایگاه و شرایطی که دولتمردان وارد مذاکره شدند. آیا نمود این ورود، مذاکره از سر ضعف بود یا قدرت. اظهارنظر دولتمردان از آن نخست کدام را در خارج از کشور تداعی می‏کرد؟ منظر دوم بررسی رعایت یا عدم رعایت خطوط قرمز نظام که خطوطی توهمی نبود بلکه مبتنی بر منافع و مصالح واقعی کشور و مورد اصرار رهبری بود، است. سومین منظر، بررسی توازن داده‏ها و ستانده‏ها و امکان یا عدم امکان اطلاق توافق خوب به توافق وین از این حیث است. آیا از منظر حقوقی ملاحظات لازم در تنظیم متن رعایت شده؟ آیا راه سوء استفاده برای طرف غربی در متن بسته شده؟ آیا توافق متوازن است و...

خوب است سایت خبری الف به ابهامات مطرح پاسخ دهد و به عنوان یک انقلابی و ولایی البته اگر داعیه‏ی آن را دارد از رویکرد خود دفاع نماید و توضیح دهد چه مقدار دیگر زمان نیاز است تا مطالبی حداقلی در این زمینه به جای نفی ضرورت آن در سایت الف منتشر شود.

۹۴/۰۵/۰۱ موافقین ۳ مخالفین ۰
محمد مهدی تهرانی / نظر بدهید(۱)