نشسته اند یک گوشه با قیافه ای حق به جانب نق می زنند که چرا رهبری دخالت نمی کند! پس شما چه کاره اید؟ چرا فکر می کنید همه ی بارها را رهبر جامعه ی دینی باید یک تنه بر دوش بکشد؟ می گویند آقا خودش دخالت کند و ماجرای توافق کنونی که پُر از اشکال است را خاتمه دهد. مَثَل اینان مَثَلِ قوم موسی است که می گفتند اذهب انت و ربک فقاتلا انا ههنا قاعدون! تو و پروردگارت برو بجنگ ما اینجا نشسته ایم! اینان گمان می کنند همین که کمی نقدهایشان را مطرح کردند تمام رسالت خود را انجام داده اند و دیگر وظیفه ای ندارند. منتظر نشسته اند آقا کاری کند! این غلط است! رهبری البته امکان صدور حکم حکومتی دارند اما به فرضِ به مصلحت بودن استفاده از این اختیار، وقتی از این امکان می توان استفاده کرد که پذیرش داخلی وجود داشته باشد. در رابطه ی میان امام و امت، اگر امت در صحنه نباشند، امام اگر علی(ع) نیز باشد، خانه نشین می شود. ولی فقیه دیکتاتور نیست؛ پدر پیر جامعه ی دینی است که نقش مربّی را در نسبت با فرزندان خود دارد. همپای آنان راه می رود و گاه با آنان می نشیند و می ایستد. مهمترین اصل حفظ و وحدت جامعه ی دینی است. رهبر انقلاب همان روز که از جواز مذاکره گفتند دو بار با تأکید تصریح کردند: اما لازم است ملت بیدار باشد. اما لازم است ملت بیدار باشد. آیا اکنون ملت بیدار است؟
امروز نخبگان حق ندارند در گوشه ای بنشینند و نق بزنند. باید به میدان عمل بیایند و با مردم هم سخن شوند. مسجد به مسجد؛ کوچه به کوچه؛ مغازه به مغازه. باید مطالبه ی "توافق بدون امکان سوء استفاده" در کشور شکل بگیرد که اگر چنین شد کار برای همان مجاری قانونی آسان تر می شود و می توان از همان راه به مسئله فیصله داد و راهی برای رفع اشکالات توافق پیدا کرد. اگر نخبگان و خواص به میدان بیایند و اهمیت نقش خود را بشناسند، نیازی به حکم حکومتی و ورود رهبری که هزینه های زیادی خواهد داشت، باقی نمی ماند. خواص باید رسالت امروز را بشناسند و راحت طلبی و نق زدن را کنار بگذارند. باید به ایجاد یک مطالبه ی ملی کمک کنند و این شدنی است. اگر امروز خواص چنین نقشی را ایفا نکردند و ملت را بیدار نکردند، در صورتی که توافق در آمریکا نیز به تصویب نهایی برسد، هیچ کس در کشور هیچ کاری نمی تواند بکند و آن روز دستِ همه بسته خواهد بود. این قطعی است.
چنانچه قبلاً هم توضیح داده شد مسئله مخالفت با اصل توافق نیست. بده بستان را رهبری پذیرفته اند. ما هم می خواهیم تحریم ها برداشته شود. اما می خواهیم پای متنی را امضا کنیم که مبتنی بر آن واقعاً تحریم ها برداشته شود و راه سوء استفاده، بدعهدی و زیر میز زدن باقی نماند. همین را باید یک مطالبه ی ملی کرد و البته رهبر انقلاب فرمایشات متعددی داشتند که مورد تأکید مکرر ایشان بود. اینها را باید با مردم با ادبیات مردمی در میان گذاشت. باید گفتمان سازی کرد و گفتمانی ملی به وجود آورد. باید قصه ی آقای فردوس هنگام وکالت زدن را برای همه یادآوری کنیم. امروز این وظیفه متوجه همه ی ماست.
مطلب مجلس، توافق را نه رد کند و نه تأیید را هم حتما در این وبلاگ بخوانید.
پیشنهادی است به نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی.
م