ساقی! به لطف غمت زنده ام هنوز

یوسف! به پیرهنت زنده ام هنوز

عالم اگر همه یک سر شود کویر

ای آسمان! به نمت زنده ام هنوز

اینجا اگر چه نفس تنگ می شود

عیسای من! به دمت زنده ام هنوز

بی تو عذاب می کشم ار دم نمی زنم

قاتل! به زلف کجت زنده ام هنوز

روز ازل گلم ز زیادی حسن تو

داور سرشت گر به یمت زنده ام هنوز

با این امید کز سر مستی فتم به خاک

همچون عقیق در یمنت زنده ام هنوز

محمد مهدی تهرانی